zaterdag 8 juni 2019,
Dag beste lezers,
Het is best een hevig weertje vandaag met zon, wolken en af en toe een piepklein buitje. Ik hou stiekem van die wind. Hij brengt zoveel energie in de lucht, maar voor de planten is het dan weer minder leuk. Deze week hebben we ongeveer twaalf liter water gekregen uit de lucht. Alweer veel te weinig, maar beter dan niks. Als je over de akkers kijkt zie je het zand door de lucht stuiven en hele stofwolken vormen. De maïs staat zo wat te sterven op het land, te droog, verbrand door de zon en nu ook nog eens gezandstraald.
Dinsdagavond zaten er plots een heleboel bijen in de garage toen zoonlief thuis kwam. We zijn dan onze nieuwe buurman gaan halen. Ja, ze vlogen via spleten en via de opening boven de dakgoot naar binnen. Geen al te grote paniek, maar we moeten een beetje opletten daar manlief een bijenallergie heeft. De buurman heeft dan tijdelijk een klein kastje met lokmiddel opgehangen langs de muur.
De bijen zijn er voor een deel ingegaan, maar dan weer eruit… Soms hingen er verschillende bijen erom heen dan weer geen meer. Deze morgen is de buurman zijn kastje dan weer komen halen. De bijen zijn weg, ze zitten niet meer in huis, opgelost. Het was vast een koningin die wou gaan zwerven met een deel andere bijen, maar uiteindelijk zijn die waarschijnlijk ergens anders terechtgekomen. Zo zie je maar, hier is altijd wel iets te beleven.
Woensdag heeft het dan het meest geregend, de dag om de goten schoon te maken. Zo gezegd, zo gedaan. We kunnen het water in de put goed gebruiken.
Gisteren heeft Kjell dan eens de beesten buiten verzorgd. Maar toen hij Mevrouw en Meneer Doornik wou eten en drinken zetten maakten zij van de gelegenheid gebruik om een uitstapje te gaan maken.
Ze gingen richting schaduwtuin. Het had geen zin om ze te proberen pakken dat lukt toch niet. Ze zullen straks wel naar binnen gaan, dacht ik nog. Maar nee hoor, toen we de hokken gingen dichtmaken zaten ze niet in hun hok. Eens kijken in hun oude kot, daar waren ze ook al niet. Waren zaten die kippen toch? Nog hier en daar gekeken, maar niet gevonden. Straks worden ze nog gepakt en we hebben al zo weinig Doornikse krielen! Maar we hadden geluk, deze morgen zaten ze allebei doodleuk onder de bramen aan de appelboom te scharten. Eten zoeken, nietwaar. Eventjes in de gaten houden, want vanavond moeten ze toch weer in hun hok gaan slapen.
En voor degene die wakker zijn, Mevrouw Doornik zit niet meer op haar nest, er komt helemaal niks van uit…
Binnen hebben we nog drie kuikens zitten die groeien en gezond zijn tot nu toe.
En in de broedmachine zitten nog een heleboel eieren die vanaf volgende week vrijdag moeten uitkomen. Ik hoop het echt, dit is de laatste lichting dit jaar.
En vannacht heeft Tommy in zijn bol naar hartelust kunnen lopen en slapen, want Lucy was hem vergeten in zijn hokje te zetten. Maar geen probleem voor de hamster. Hij ging wel snel even drinken toen hij de kans kreeg, maar voor de rest heeft hij er geen last van!
En nu, de tuin in…
De wind blaast goed door, de bomen en struiken bewegen heen en weer. De kersen worden steeds roder.
Ik heb er al eentje geproefd en ze zijn echt lekker. Twee pimpelmezen zitten in de boom en de torenvalk hangt weer in de lucht. Een atalanta trekt zich weinig aan van de wind en zit met zijn vleugels open in de zon.
De meeste denappels liggen nu toch in het gras op een paar enkelingen na. De Tradescantia’s bloeien.
Overal staan witte en blauwe campanula’s te bloeien, de meesten geknakt door de wind.
Een mooie roos staat in border vooraan te bloeien met een heerlijke geur.
Gelukkig mijn geur komt geleidelijk aan weer, maar mijn verkoudheid weet van geen wijken. Ik loop door het hekken naar de straat. De linden hebben er precies goed van langs gekregen. Verschillende takken liggen op de grond.
Terug in de tuin zie ik een grote, witte pioen die nog rechtop staat te bloeien.
De rieten zeteltjes liggen omver gewaaid, eentje zelfs in de rozen.
Ik loop rond het huis naar de schaduwtuin. Ook daar liggen verschillende takken en bladeren van de beuk op de grond. De bomen staan nu eenmaal in blad en vangen zo veel meer wind dan in de winter. En op de grond ligt ook nog een mooie, roze pioen.
Hoe jammer toch!
En kijk daar is Mevrouw Doornik, helemaal alleen op stap. Meneer zal nog wel achter komen.
Verder in Lucinde haar tuintje ziet haar border er nog fantastisch uit
en Kjell zijn vijver zakt rustig verder. Deze moet dringend hersteld worden, maar nu even niet. Volgende week vrijdag begint Kjell met zijn examen en de dinsdag daarop begint Lucinde. Het is dus studeren geblazen… terwijl manlief van een welverdiend middagdutje geniet.
De tomaten en andere planten in de serre zijn al weer gegroeid
en de pompoenen komen boven. In de moestuin worden er peulen met erwten gevormd.
Wonderbaarlijk vind ik dat en verse erwtjes : mmm, zo lekker! De andere kant van de moestuin is meer een wilde bloementuin, maar daar is niets mis mee.
Tegen het kippenhok staat onze paarse rambler te bloeien. Hij wordt ieder jaar groter met alle gevolgen van dien… .Maar hij is prachtig!
Ik loop verder door het sierappellaantje naar de rozentuin. Hier staan alweer een aantal andere soorten rozen te bloeien : een gevlekte, een witte
en een dubbele.
De kippen komen weer eens rond mij staan. Zouden ze geen eten meer hebben? Even kijken, eten genoeg, drinken genoeg. Misschien willen ze gewoon wat aandacht…
Nu nog even naar het achterste gedeelte. De bomen van de bosrand gaan fel heen en weer, evenals de tulpenboom.
Ik hoop dat deze keer de kop er niet uitbreekt en dat hij eindelijk eens gaat bloeien. Maar ik kan het alleen maar hopen. De lupinen zijn ver over hun top, ik heb er al een heleboel uitgesneden. Een deel ervan ligt ook omver. De zaden vormen dan ook een heel gewicht aan de stengel van de plant, die heeft dan ook niet veel nodig. Het oranje havikskruid bloeit.
En niet te vergeten de wilde rode roos bloeit, een rode rambler.
Ik keer nu langzamerhand eens terug. En kijk daar kom ik Meneer Doornik tegen… Had ik het niet gezegd?
Vele groetjes
De Tuinvrouw