zondag 16 juni 2019,
Dag beste lezers,
Eindelijk is de droogte gebroken, wat een opluchting!
Vorig weekend, pinksterweekend was het nog erg droog, dus hebben we ervan geprofiteerd om heel de rozentuin te wieden. Manlief heeft toen ook de grasmaaier uit de garage gehaald en het gras in de rozentuin gemaaid. Vervolgens werden er paadjes in het eerste weiland gemaaid en toen… kwam hij de egel tegen. “Kom snel” riep hij naar mij, “kom kijken”! En ja hoor, daar zat hij dan, een beetje verborgen tussen de struiken. Wat een lief snoetje heeft hij toch. Manlief besloot er dan maar één minuut natuur van te maken. Kijk zelf maar eens.
Daarna hebben we alles op hopen gelegd, klaar om weg te voeren.
En woensdag … kwam eindelijk DE REGEN bij ons aan. Een hele dag lang met als resultaat 33 liter water per vierkante meter. ’s Avonds na de regen hebben we nog snel wat planten gezet. En dan denk je alles is goed nat, maar dat viel nog tegen. De bovenste drie, vier centimeter ok, maar daaronder nog allemaal stuifzand! De dagen die volgden viel er nog regelmatig een bui. Dat deed de tuin echt deugd. En gisteren nacht en een deel van de morgen viel er nog eens 22 liter erbij. De natuur is een inhaalbeweging aan het maken!
De tuin is veranderd in een zee van bloemen. Op het tuinhuis, één grote, witte vlek
nl. de “Bobby James” roos bloeit met honderden kleine, witte bloemetjes. Hij zit vol met bijen. Het is een prachtige rambler.
De prikneuzen bloeien overal donker roze.
De berg aan de oprit kleurt geel. Een tapijt van grote hypericumbloemen worden druk bezocht door hommels en bijen.
Af en toe piept de zon tussen de wolken. Het is best warm.
Door al die regen zit er weer meer water in de vijver vooraan samen met een heleboel kroos. De moerasboterbloem bloeit en in het gras daarnaast staat een groepje bruine zomerpaddenstoelen.
Gisteren hebben we hier nog broodjes zitten eten, ook dat is genieten.
Het park aan de andere kant van het huis staat ook al vol met bloemen :
vingerhoedskruiden, campanula’s, prikneuzen, salie en een roos. Een beetje verder bloeit dan weer de puntwederik.
De schaduwtuin moeten we ook weer eens opruimen, maar daar hebben de zweefvliegen geen last van.
In Kjell zijn tuintje staat een mooi klimroosje te bloeien
en ook zijn vijver is weer een beetje aangevuld. Er zit nog steeds veel beweging in! Al zijn de kikker- en paddenvisjes veranderd in mini kikkers en mini padden.
Deze zijn uit de vijvers gekropen en springen nu rond in de tuin. Als je goed oplet kan je ze zien.
Ook in Lucinde haar tuintje bloeit een mooie klimroos in haar takkenwal.
Ze ruikt heerlijk. Hoera, mijn reuk is terug! En in één van haar parken staan witte prikneuzen te bloeien.
En daar is Blue. Hij loopt me voorbij zodat hij Ferdinand kan gaan uitdagen. Dan keert hij terug. Heeft hij nu al eten gekregen van manlief of niet. Ik denk het wel. Dan loop ik verder achter de vogelkooi door het poortje de moestuin of liever de wilde bloementuin in.
Hier staan prachtige, paarse papavers, rode klaprozen, witte camilles (lekker voor in de thee), roze prikneuzen, oranje en gele goudsbloemen en een heleboel vingerhoedskruiden. Nu verlaat ik via een ander poortje de moestuin. Ik kom aan de serre uit. Daar is het best heel warm, zeker als de zon uitzit. De ramen en deur staan open. Hier worden de eerste tomaten reeds gevormd en er zijn al mini komkommers
en postelein. Lekkere dingen voor mens en dier, want ook de hamsters en de baardagamen, kippen en eenden lusten die. Nu loop ik verder richting rozentuin. De hopen afval hebben we gisteren nog opgeruimd en afgevoerd naar het containerpark. In ruil brengen we dan wat compost mee naar huis. Zelf compost maken zien we op dit moment niet zitten, te weinig tijd, dus… . De witte trosroosjes bloeien uitbundig. Als het donker is zijn het precies kleine lichtjes.
Dan hoor ik de kerkklokken twaalf uur slaan, ons bezoek komt weldra aan… . Ik zit hier nog even op de groene tuinstoel naar de rozentuin te kijken, die staat toch zo mooi.
De rozen hebben gisteren nog een dun laagje compost gekregen.
Een beetje verder staan ijzeren pinnen en betonijzers klaar. Dit wordt ons nieuwe project … wordt vervolgd. Het belooft groots te worden.
Tegen de takkenwal tussen de twee weilanden bloeit een mooie, roze roos. Ze heeft zich tussen de kamperfoelie en andere rozen gewurmd.
Oei, hier ligt een dode pad in het gras, wat is daar mee gebeurd? Geen idee. Hij ligt plat op zijn buik, pootjes wijd uitgespreid, bek wijd open. Och arme, het is net alsof hij uit de lucht is gevallen. Misschien heeft een reiger hem gepakt en per ongeluk laten vallen, wie weet. Ik heb het alvast niet gezien.
En manlief heeft nog een ontdekking gedaan : de maretak. Drie jaar lang hebben we er over gekeken, maar het is blijkbaar toch gelukt. Er groeien twee maretakken in onze oude appelboom.
En onze Cornus kousa bloeit voor de allereerste keer in de voortuin. Hij zit goed verstopt in de border vooraan achter een enorme bremstruik.
Er is ook nog kuikennieuws: de oudste kuikens zitten in een grotere bak zonder broedplaat.
Deze morgen zaten ze met hun drietjes op de rand van hun bak en ze hadden duidelijk al rondgelopen. Bedankt vuile jongens, ik had vrijdag nog maar gedweild en kan alweer opnieuw beginnen. In de kleinere bak zit drie nieuwe kuikens, die zelf uit hun ei zijn geraakt.
Ik hoop dat daar een paar hennetjes bijzitten!
En nu zitten we samen gezellig in de tuin met de familie een taartje te eten. Straks moeten Kjell en Lucinde weer naar boven, studeren. Volgende week zijn er examens. Veel succes, jongens, doe het goed.
Fijne zondag en een aangename werkweek
Vele groeten
De Tuinvrouw