Keigathof, 12 december 2018
Dag beste lezers,
Vandaag is het lekker koud, maar droog.
Manlief heeft nog snel de laatste kaki’s geplukt.
Er ligt namelijk een laagje ijs op en daar houden ze echt niet van! Gelukkig zijn ze niet kapot. Ze staan nu op de keukentafel, waar ze rustig kunnen verder rijpen.
Dan loop ik zelf de frisse ochtend in. Overal waar ik kijk ligt een fijn laagje ijs: op de grond,
op het dak, op de serre, op de beukenhaag …
De hemel is blauw en er is geen wind. Terwijl de zon opkomt hangt er een laagje nevel over de weilanden. De appelbomen steken er mooi tegen af.
De bomen en struiken zijn nu wel kaal, maar sommige hebben prachtige takken ,
anderen hebben dan weer mooie vruchten.
En daar komt ze, de zon,
één van de mooiste momenten van de dag: eerst is alles stil en daarna komt alles rustig op gang. Eigenlijk zouden we daar allemaal een beetje meer tijd voor moeten maken en zelf ook rustig op gang moeten komen.
En zie daar, wat een mooie lucht.
Ik loop verder tot helemaal achteraan. En kijk, daar is hij weer, onze vriend, de eekhoorn. Hij zit in de grote eik en springt galant van tak tot tak. Dan weer kruipt hij langs de stam naar beneden. Gek, toch, hoe hij zo aan de boom kan blijven hangen. Dan springt hij naar de spar ernaast en plots … zie ik hem niet meer. Ik loop nog naar de bosrand, maar nee, hij is weer verdwenen. En toch … is hij er nog.
Op mijn terugweg naar binnen sta ik toch weer verwonderd te kijken naar onze sierappels.
Die blijven maar kleur geven aan ons bestaan. En nu is het tijd voor een lekker kopje koffie.
Geniet nog van jullie dag.
Groetjes
De tuinvrouw