Zondag 6 december 2020,

Dag beste lezers,

Ik wandel naar buiten via de garagepoort. Eerst en vooral ga ik een paar mezenbollen ophangen.

Op het terras staat de Tulbachia nog steeds te bloeien. De bladeren van de  Agapanthussen hangen slap.

Het heeft deze nacht lichtjes gevroren. Een -1°C, veel meer moeten we niet verwachten volgens manlief.

De struikkamperfoelie vooraan heeft nu toch wat blaadjes verloren zodat zijn bloemen meer tot hun recht komen.

Een zoete geur verspreidt zich over de tuin. Dank je kamperfoelie en Choissya, wat is het fijn met jullie in de tuin. Dat was echt wel een goede plantenkeuze. Ze voelen zich hier op en top en groeien uit tot prachtige struiken!

Het gras ligt nog vol met bladeren van de esdoorn. Vogels fluiten, een hond blaft, babbelende wandelaars passeren. Ze zien mij niet. De hosta’s kruipen onder de grond, enkel een groep zinken potten blijft over.

In de vijver staat water met daarin gras, bladeren en planten. We moeten hem dringend eens schoonmaken, maar … brr, het is koud.

De bladeren van de blauwe regen verkleuren aan de planten of liggen deels op de grond.

Op de kleine vliegtuigjes, die af en toe overvliegen, na is het hier erg rustig. Overal in de tuin staan hulststruiken, sommigen met rode bessen,

andere met fijne witte bloemetjes of allebei.

Ze groeien goed en zaaien zich uit.

De Aucuba staat te blinken met zijn groengeel gespikkeld blad.

Op zich vind ik dit geen bijzondere plant, maar hij mag er zijn! Een koolmees vliegt voorbij en landt in de struiken. Hij is vast op zoek naar wat lekkers.

Deze week jaagden twee duiven twee kraaien weg uit de dennen. En dat leek op het eerste zicht nog te lukken ook! Maar … twee kraaien werden er drie, vier en vijf. Uiteindelijk mochten de duiven vertrekken. Deze morgen zaten drie dikke duiven wiebelend naast elkaar op dezelfde tak in Nestor. Gisteren zag ik de eekhoorn weer. Wat is ie groot geworden! Of lijkt dat alleen maar zo door zijn wintervacht ?

Nu hoor ik de parkieten vrolijk kwetteren en een haan kraaien in de verte. Daar komt manlief af met een spa in de hand. Wat is hij van plan ? Hij gaat op zoek naar het grote wespennest dat deze zomer in het park aan de achterdeur zat. Hij vindt de ingang, maar het nest lijkt in rook te zijn opgegaan. Jammer, anders konden we het drogen en bewaren. Zo een papieren nest is een echt kunstwerk!

Langs het huis staat de cotoneaster nog vol met rode bessen.

De merels zijn er dol op. Ze komen ze vast nog halen.

De eik heeft bijna al zijn bladeren verloren. Het gras is ermee bedekt.

We zullen ze volgende week onder de rododendrons verspreiden.

Planten zijn uitgebloeid, verdroogde stengels sieren de borders. Overal verschijnen de bladeren van geraniums en dovenetels in de border onder de eik. Deze zomer waren ze helemaal onder de grond verdwenen. Wat zijn het toch sterke planten. Een beetje verder ligt nog een laatste kweepeer.

Een dun laagje ijs bedekt het mos.

Een witte Viburnum bloeit in een hoek in de tuin, de vingerplant is uitgebloeid.

De mooie kleuren van de hortensia’s blijven mij verbazen.

De kipjes zitten braaf in hun hok.

Fijne rozenbotteltjes sieren een roos in zoonlief zijn tuintje.

Via Lucy’s  tuintje en de achterkant van de vogelkooi wandel ik verder. Hier staat de winterjasmijn te bloeien.

Dan wandel ik verder door het paadje achter de moestuin tussen de beukenhagen.

Dit vind ik best nog een mooi stukje.

Een beetje verderop staat een roze Viburnum te bloeien.

Vele kleine bloemetjes staan open, maar vele kleine bloemknopjes zijn nog gesloten! Hij gaat dus nog even door met bloeien. De struik verspreid ook een zoete geur, geweldig toch ?

Rechts van mij hangen er nog steeds sierappeltjes aan de bomen.

De thermometer ligt op de grond. Hier bloeit ook een struikkamperfoelie. Het is een stek van die uit de voortuin. Hij bloeit uitbundig, maar heeft nog al zijn blad.

Daarnaast zie ik grote, kleurrijke rozenbottels van een roos.

Dan loop ik onder de fijne, ijzeren boog de rozentuin in. Nu zijn de rozen uitgebloeid, op sinterklaas, maar de rode bottels geven ook hier nog wat kleur.

Links van mij kronkelt een witte berkenstam naar omhoog. De stam is mooi, zijn takken kaal.

Een beetje verderop bloeit de Parrotia.

Hij heeft hele kleine, rode bloemetjes die zijn takken bedekken. Ze geuren niet. Dan kom ik aan het kippenhok. Het is er erg stil, slapen mijn kippen al ? Het is er ook zo donker. Ik hoop dat ze niet depressief worden.

Als ik even achterom kijk zie ik een luchtballon hoog in de koude lucht. Hij hangt bijna stil.

Nu wandel ik verder het tweede weiland in. In het gras zijn de fopzwammen bedekt met een fijn laagje ijs.

Van op mijn bankje onder de linde kan ik nu goed het hekje achteraan zien.

Daar hebben we gisteren wat gesnoeid. De tulpenboom en de speciale eik kregen wat meer ruimte en licht. Ratelpopulieren werden met de spa en een zaag verwijderd. Het is nu wel een beetje kouder en het heeft wel af en toe een beetje geregend, maar het is nog steeds zo droog! Dat zie je zodra je een spa in de grond steekt. En ook de gracht achteraan staat helemaal droog, niet normaal. Dat is een ramp voor het volgende groeiseizoen.

Een beetje verderop heeft manlief het antiworteldoek losgemaakt en over de draad gehangen. Het is nog een restant van de vorige bewoners. De gesnoeide takken hebben we daar neergelegd. Onze takkenwal wordt steeds groter en scheidt onze tuin van het bos.

De vogeltjes en andere diertjes kunnen er alleen maar blij mee zijn.

Een tak van een ander speciaal eikje is gekraakt.

Dat hebben we vast de vorige keer niet gezien. Ik zal nog eens met de snoeischaar moeten langskomen. Enkele wandelaars lopen door het bos. Ze kijken recht voor zich uit en zien ons niet.

Onder de oude perelaar steken de eerste paaslelies al hun kopje boven.

Is dit nu niet heel erg vroeg, het is sinterklaas en kerst moet nog komen ! Het is nog lang geen pasen. Onze kerstbomen en dennen groeien, alhoewel … de oudste krijgt een volledig bruine top. Zou dat verschrikkelijke kevertje hem gevonden hebben ?

Een beetje verderop hebben we een bijna dode brem gesnoeid.

Zo, nu komt er weer aarde vrij waar andere planten zich volop in kunnen nestelen.

Helaas hebben de konijnen nu ook nog mijn kleine ginkgo vernietigd. Het stemt me verdrietig, maar het is niet anders. Het is met vallen en opstaan. Het is de natuur, ik kan er niet kwaad op zijn!

Aan de els hangen een heleboel mannelijke en vrouwelijke vruchten.

Vogels zingen in de bomen. Een koolmeesje zit in de perelaar. Op de stam van de eucalyptus verschijnen mooie tekeningen.

Het zijn net kunstwerkjes. De schommels hangen er verlaten bij. De witte pluimen hangen verstild aan het pampasgras. De zon piept tussen de wolken en groet ons. Alles is rustig, alles is stil.

We worden allemaal gedragen door moeder aarde, ademen dezelfde lucht in. Ik voel me verbonden en ben dankbaar omdat ik deel mag uitmaken van dit grote geheel. Het geeft me hoop in deze moeilijke tijden.

Deze week hebben we het kerstgerief samen van de zolder gehaald. Met ons drietjes hebben we de eerste kerstboom uitgestald en met lichtjes behangen. Daarna kwamen er de decoraties in. Dag na dag werd hij voller. Dit jaar doen we het op ons gemak met dochterlief tussen het studeren en de examens door. Ze moet toch af en toe wat ontspanning hebben. De tweede kerstboom heb ik met manlief opgezet en grotendeels met hem versierd.

En dan was het weer zover, de vooravond van sinterklaas… . Ook al zijn ze al wat ouder, ze mogen nog steeds hun schoentje zetten.

Dit jaar stonden ze voor het eerst onder de kerstboom. En dat is wel heel uitzonderlijk! Ze zijn allebei braaf geweest dit jaar, hebben hun best gedaan om van alles het beste te maken. En ja hoor, de Sint is langsgekomen met wat snoep.

De winkels zijn weer open, maar wij blijven veilig thuis. Mensen dringen aan om kerst toch met de familie te mogen vieren. Virologen zijn boos. Het brengt me uit mijn evenwicht, hier ben ik niet klaar voor. De besmettingen nemen weer toe, ze willen de scholen weer sluiten. Nog even, laat ze nu maar eerst hun examens maken. Ze zijn er bijna. En dan zijn ze toch voor bijna drie weken thuis, is dat niet genoeg ? En natuurlijk maar hopen dat we niet ziek worden.

Kerstversiering, ze brengt zoveel gemengde gevoelens mee.

Herinneringen, wat zal de toekomst brengen ? Ik verwacht er zo weinig mogelijk van. We zien het wel, laten de dingen op ons afkomen en maken er het beste van. Verbinding maken met elkaar, elkaar respecteren. Een vriendelijk woord kan zoveel goed maken. En dan hebben we nog ons mooie Keigathof dat ons elke dag opnieuw verrast.

Ik kijk nog eens achterom en zie de bosrand. Een specht vliegt in golfjes door de lucht. De buitenlucht, het weer, de tuin, mogen deel maken van dit geheel. Er is zoveel waar we dankbaar om kunnen zijn. Maar dat moet je natuurlijk eerst beseffen.

Manlief heeft in deze periode dan ook de tijd gevonden om een boek te schrijven. Hij is in zee gegaan met een uitgever en samen hebben ze het boek gemaakt tot wat het is en laten drukken. Weerzeggerij is de titel en het gaat over weerspreuken met wat wetenschappelijke achtergrond erbij en mooie foto’s van onze tuin. Voor elke dag een andere spreuk. Welke zijn waar ? Welke berusten op toeval ? Je kan het allemaal lezen in dit mooie boek. Je kan het kopen in de boekhandel, het bestellen bij bol.com of bij ons thuis ophalen als je in de buurt moet zijn.

Zo, nu loop ik langs de Sebrights,

de kuikens nemen een zandbad in hun kot

en de parkieten over het donkere pad terug naar binnen.

Mijn tenen en vingers krijgen het te koud. Het is tijd om op te warmen met een warme chocomelk bij de kerstboom, de was op te hangen en te strijken. Straks nog even een warme ovenschotel maken en als het nog kan mijn blog uittypen. Ik kom tijd te kort. Het typen moet dan maar wachten tot later.

Ik hoop dat je hebt genoten en vooral de moed niet opgeven! Probeer de positieve dingen te zien ook al zitten ze goed verstopt.

Warme wintergroeten

De Tuinvrouw