Donderdag 13 mei,

Dag beste lezers,

Het is de dag na mijn verjaardag, de week na moederdag. Het waren twee fijne verwendagen … .

Ik open de deur en ga naar buiten. Op de grond staat een schaal met millionbells en één salie.

Zoonlief wou gisteren nog een kadootje voor een vriendin en een bloemetje voor haar moeder kopen dus … gingen we samen naar intratuin. Ik heb mezelf getrakteerd op een bloemetje. Op het oranje tafeltje staat een grote bloempot gevuld met zomerbloemen gekregen op moedertjesdag.

Ze fleuren mijn leven letterlijk op tussen de regenbuien door. In het vogelhuisje onder Nestor krijgen de jonge koolmezen eten. Het zal niet lang meer duren voor ze uitvliegen. Zoonlief staat klaar om foto ’s te maken, maar het is niet voor vandaag. Maar vrijdag is het dan wel zo ver … . Manlief roept : “Kom gauw kijken, de meesjes vliegen uit”. En inderdaad, daar vliegt er net eentje naar buiten. Natuurlijk zijn we veel te laat om daar een foto van te maken, maar we hebben het wel gezien. Geweldig, toch ?

Desondanks de lage temperaturen en dankzij de vele buien staat de tuin gehuld in frisgroene kleuren. De schoenlappersplant steekt zijn bloemen fier boven de kleine wolfsmelk. Naast de ossentong, de look-zonder-look, witte dovenetel bloeit nu ook het kattenkruid en de akelei.

Manlief komt ook naar buiten met zijn kodak. En kijk … daar komt het zonnetje piepen. “Halo daar” roept ze ons stralend toe.

“Koekoek, koekoek, koekoek” klinkt het door de lucht. De voorbode van mooi weer durven ze dan al eens beweren. Dat zal deze keer toch niet kloppen denk ik.

De oranjebruine Heuchera is in ieder geval heel blij met dit weer. In de notenboom bij de buren zit een merelmannetje te zingen. Achter mij zitten de mezenjongen te roepen. De tuin staat prachtig, ik weet niet waar ik eerst moet kijken. De witte bloemen van de Spirea nemen de uitgebloeide paarse Magnolia over.

Daarachter bloeit een gele brem, de donkerrode ervoor moet nog beginnen. Rechts van mij bloeit een blauwe salie

en links sieren witte bloemen de rododendron.

De esdoorn en de beuk zijn gehuld in hun nieuwe, frisgroene lentejas.  In de zijtuin krijg ik natte voeten. Het gras staat lang, … maar het mag nog wat groeien. De bloemetjes van de Deutzia komen open

en eindelijk … bloeien de meiklokjes.

Boven mijn hoofd komt de blauwe regen open. Hij wordt druk bezocht door hommels en bijen. Dit jaar is hij zoveel gegroeid dat we zijn bloemen zien door de ramen van de veranda.

De pimpelmezen vangen wormen en geven die aan hun jongen. De lucht is gevuld met bloemengeur, gezoem en vogelgezang. De planten stralen … nog nat van een laatste regenbui. Hier word ik pas gelukkig van. De hosta’s zijn in hun nopjes.

Ik wandel onder een boog van blauwe regen

door en ben mij ten volle van alle schoonheid bewust. De hosta’s onder de krentenboom zijn bijna allemaal uitgelopen.

De gele brem steelt hier nu de show.

In het park vooraan ontrolt zich heel secuur een grote varen.

De groep boshyacinten vormt een blauw tapijt achter in het park.

Voor de veranda staat een donkerroze azalea te bloeien.

Aan onze notelaar ontspruiten de nieuwe bladeren. De hosta’s naast het huis staan geduldig in de rij.

Ik steek ze voorbij … .

Achter het droge park bloeit de geurende, paarse sering en de eerste gele bloemen verschijnen aan de gouden regen.

Een atalanta landt op een paarse bloem. Hij vangt de warmte van de zon op zijn vleugels. Op die manier doet hij nieuwe energie op en kan hij weer verder vliegen. Nestor is alweer uitgebloeid maar aan zijn voeten bloeit de oranje wolfsmelk.

De sierappel links voor het tuinhuis bloeit nog uitbundig en daarvoor bloeit de kweepeer met grote witroze gestreepte bloemen.

Ik bewonder ze van dichtbij en steek mijn neus in één van de bloemen. Ze geuren niet. Rechts van mij bloeit de roze Clematis,

verderop bloeit een rode akelei.

Ik wandel verder, sta even stil om de enorme zevenstammige paardenkastanje te bewonderen. Ik besef maar al te goed hoe bevoorrecht ik ben. Onder de paardenkastanje ontrollen de bladeren van de varens,

worden er blauwe tapijten van boshyacint gevormd en bloeien de elfenbloemen.

Een dramatisch gekakel komt vanuit de kippenhokken achter het tuinhuis. Ik ga eens kijken wat er aan de hand is. De Doornikse hennen zetten heel de boel op stelten. Goed om doof van te worden. “Kot, kot, kedei, ieder kieken legt een ei” Ik doe hun deur open en raap een vers gelegd ei op voor ze er in gaan pikken. het is op slag veel rustiger !

In Lucy haar tuintje bloeien een paarse, een donkerroze en een lichtblauwe salie.

In een ander park bloeit een speciale iris.

De Hosta’s spreiden hun vleugels open. Hen hoor ik niet klagen over het weer, zij vinden het prima !

De rode kamperfoeliestruik fleurt heel de doorgang op

en rond de vogelkooi bloeit een paarse regen.

Zijn zoete geur verwelkomt iedereen die er langs loopt.

In Kjell zijn tuintje bloeit nog een lichtblauwe salie en kruipt het zenegroen rond zijn vijver.

Overal verspreid zie ik pluisbollen en gele paardenbloemen staan in het lange gras.

Via het hek loop ik tot aan het Dahliapark. Een heleboel zaailingen van zomerbloemen kleuren de rand groen. In de serre wordt het steeds drukker. Vorige week hebben we hier tomaten, paprika’s en een peper geplant.

Het is nu wel opletten geblazen als ik mijn slaatjes wil water geven.

De courgetten, patissons en pompoenen komen boven net als de kruiden en de stinkertjes.

De eerste Hosta steekt voorzichtig zijn kopje boven de grond. De druiven staan vol frisgroen blad en vormen hun eerste bloemtrossen.

De haag rond de moestuin staat plots weer  in blad,

de tuinbonen groeien

en de weinige erwten schieten omhoog. De radijzen en ajuinen zijn vertrokken.

De rabarber steekt zijn bladeren fier in de lucht. Aan het einde van het pad staat een grote zwarte kuip met een zoete aardappel erin.

Ik ben benieuwd of dat wat zal worden ? Het is het eerste jaar dat ik dit probeer, maar het weer zit voor deze plant dit jaar niet mee. Hij houdt van warmte !

De sierappellaan is zo goed als uitgebloeid,

enkel de donkerroze bloemen hangen nu nog in een lichtere tint aan de bomen.

Ze verspreiden nog steeds een zoete geur die me bedwelmt.

De kippen lopen samen in groepjes of alleen door het weiland. In de struikenborder bloeit de meidoorn

en de appelbes.

Verschillende tinten groen, geel en bruin  en verschillende vormen van bladeren wisselen elkaar af in de struikenborder.

De “Melrose” appel draagt dit jaar opnieuw heel veel bloemen.

Ik hoop dat er weer veel appels groot mogen worden.

Manlief zit verderop op een stoeltje naar de kippen te kijken. Ik loop hem tegemoet.

In de rozentuin bloeit de Rosa hugonis met zijn gele bloemen.

Het is een vroege, botanische roos. Het rozenseizoen is weer begonnen !

Een nieuwe witte regen begint te bloeien aan de pergola.

De zwarte eend ligt op haar buik alles gade te slaan en orders uit te delen.

De witte eend staat er maar gelaten bij te kijken. Heeft ze misschien net onder haar voeten gehad ?

De wimperlinde loopt uit. De kippen lopen rondom mij, de blauwe eend kijkt me vragend aan. Ze zet haar kuif recht als ik in haar ogen kijk en waggelt dan weg. De zwarte Cochinhaan komt naar me toe maar slaat dan plots linksaf en stormt naar een groepje hennen verderop. “Er zal toch wel één hen tussen zitten die ik kan krijgen ,” denkt hij.

De kuikens zijn samen op stap, de moeder is verdwenen of niet meer geïnteresseerd.

Ze zijn groot genoeg, ze moeten maar hun plan trekken. En dat lukt hun wonder boven wonder heel goed. Ze eten grasjes, vangen insecten en dagen elkaar uit. Een zwarte hen zit achter de takkenwal. Twee kuikens hebben de groep verlaten en zijn alleen op stap.

Een hen en een haan zitten onder mijn bankje. De koolmees scheert langs. Aan de rechterkant bloeien de gele bremstruiken. De zaailingen hebben een kring gevormd.

Ondertussen zitten de zeven kuikens weer bij elkaar met onderling een meter afstand verkennen ze het weiland. Een haan reikt hen dingen aan. Hij plukt de onderste bloemen van de brem of zouden er misschien insecten op zitten ? Wat is het toch leuk om de beesten te observeren. Het is net een levende televisie.

De koolmees duikt over de struiken terug naar zijn nest onder de oude perelaar. Een duif landt in de andere perelaar bij het kippenhok.

“Piep, piep, piep, piep, waar zijn mijn maatjes ?” klinkt het luid. Een zwart kuiken loopt in volle paniek over het weiland helemaal de verkeerde richting uit. Nu zit ie helemaal alleen voor het kippenhok bij de hennen.

Een paarse sering bloeit ten midden van de struikenborder voor de takkenwal.

Hij moet zijn best doen om boven de andere planten uit te steken.

Zes kuikens sprinten over het weiland. Ik probeer het zevende kuiken terug naar zijn maatjes te leiden. “Waar waren jullie toch naar toe ?” piept ie opgelucht en hij kruipt onder de gele brem. Ik zie ze ook even niet meer. Ik loop wat verder en daar …. zie ik ze weer. Ze zitten onder de wilde rozenstruiken verstopt. Wat zijn het toch plantrekkers ! Gerustgesteld wandel ik verder. Ik geniet van de warme stralen van de zon op mijn huid.

Een duif vliegt over de tuin, een vliegtuig maakt brommend een toertje over de tuin. De eerste paarse lupinen openen zich.

De laatste bleke paaslelies staan verdoken tussen het groen. Links bloeit de dagkoekoeksbloem met zijn felle roze kleuren.

Aan de rand van het bos krijgen de ratelpopulieren voorzichtig bladeren … toch nog.

Meh,meh, meh” mekkeren de schaapjes van de buren.

Hoor ik nu werkelijk de roep van een uil bij klaarlichte dag ? Dat zal wel mijn fantasie zijn, zeker ?

In de oude perelaar zitten jonge koolmezen te roepen achter eten. “Nog even geduld, mama of papa komt zo” spreek ik ze bemoedigend toe.

“Roekoe, roekoe, roekoe, zouden we  niet snel een nest bouwen ? ” roept een duif naar een andere duif.

Een koolmees duikt het nest in met eten. Even is het stil … dan vliegt ie snel weg en beginnen de meesjes weer te roepen.

Witte pluisjes vliegen door de lucht. Ik laat me omringen door de rust en adem rustig in … en dan weer uit. Ik hoor, luister, voel en ruik. Ik ben me bewust van alles om me heen. De honingbes die zo mooi staat te bloeien,

de vogels die om ter luidst zingen, een vliegtuig dat de rust verstoord, … . Ik sta met mijn blote voeten in het gras en voel de kracht van moeder aarde die me draagt, de onmetelijke ruimte boven mijn hoofd. De energie stroomt van onder naar boven en van boven naar onder. Zo voel ik me verbonden met het grote geheel … .

Als ik achter mij kijk zie ik een luchtballon van Madou  verschijnen. Verdorie, daar had ik ook in kunnen zitten en de tuin van boven af kunnen bekijken. Maar … dan had ik natuurlijk niet hier gestaan! Wat is het goed om te beseffen hoe klein we eigenlijk wel zij en dat we moeten zorg dragen voor elkaar en voor de natuur. Het maakt me nederig en dankbaar. Kunnen jullie het ook voelen ?

Dan wandel ik verder tussen de lupinen die tot aan mijn heup reiken. De bladeren van de tulpenboom worden groter maar zijn gekruld, bekogeld door hagelstenen of afgescheurd door de wind. Een vrolijke kinderlach vult de lucht, het is Arthur die samen met zijn zus plezier maakt. Zo leuk !

De wilde rozen langs de bosrand richten zich opnieuw op. Zouden ze dit jaar al gaan bloeien ?

Honden blaffen naar elkaar. Het fluitekruid bloeit,

merels slaan alarm.

De top van de zoete kers botst met een dikke tak van de oude eik. Hij zal moeten plooien en een andere weg naar boven moeten zoeken. Gelukkig is hij flexibel, zo gaat dat in de natuur.

Nu wandel ik tussen een haag van gele brem terug. De oude planten zijn versleten, de jongere nemen het over … . De moerascypres staat in frisgroen blad. De luchtballon vliegt nog steeds traag langs de tuin. De lucht is blauw maar in de verte hangen wolken. Ik wens Madou een veilige landing toe en loop richting huis. Voor ik naar binnen ga neem ik nog een kijkje in de schaduwtuin.  Rechts staat een Choissya te geuren,

achteraan trekt de blauwe smeerwortel

mijn aandacht en als ik daar aankom zie ik een mooie bruine Heuchera met daarnaast een fijn roze bloemetje van een elfenbloem.

Dan draai ik me om en bewonder de mooie rode kleur van een azalea en dan is er nog het schouwspel van de verschillende varens die zich ontrollen.

Prachtig gewoon !

Zo dat was het dan alweer. Ik wandel het huis weer binnen en wens je nog een fijne dag toe.

Warme groeten

De Tuinvrouw