Zaterdag 12 februari 2022,
Dag beste lezers,
De dag begint koud, het heeft lichtjes gevroren.
Het gras ziet wit van het ijs. Niet dat het zo veel is hoor ! De Helleborussen die gisteren nog mooi rechtop stonden te bloeien zijn flauw gevallen.
Geen nood die komen straks wel weer recht.
Vogels zingen uit volle borst alsof ze de lente al ruiken, toch is het nog maar midden februari. De zon komt op, het koudste moment van de dag.
Ik ben nu een volledige nieuwe blog aan het schrijven, die in mijn schriftje kan ik er nog een beetje in verwerken, maar ik had wat problemen met de kodak. Plots wou hij geen foto’s meer maken en … toen zoonlief hem wou resetten veegde hij er per ongeluk al de foto’s die erop stonden af. “Och nee” riep hij verschrikt. “Niets aan te doen” stelde ik hem gerust. We beginnen opnieuw.
Vorige week vrijdag hebben we bij intratuin een heleboel bollen voor 1 euro per pakje gekocht. Dat doen we alle jaren. De paaslelies waren al uitverkocht, maar er waren nog een heleboel tulpjes om te verwilderen, wat blauwe druifjes, wat boshyacinten, een beetje Allium en nog wat andere soorten. Vorige week zaterdag was dan eindelijk een zonnige dag, na vele grijze dagen. Tijd om aan de slag te gaan ! Manlief gewapend met een schopje en een kussen, ik met een kruiwagen gevuld met bollen. En terwijl manlief op zijn knieën de bollen plantte op het tweede weiland mocht ik de bollen sorteren en de plekjes uitzoeken. Er stonden toen slechts enkele krokussen boven. De andere zullen later volgen.
In de namiddag ging manlief met de kettingzaag aan de slag die wonderbaarlijk wel voor de verandering eens wilde starten. Veel lawaai dus of toch voor even. Daarna kliefde hij de blokken. Tja, het was hoogdringend tijd dat de treurwilg verder opgeruimd werd ! De krokussen
en Primula’s
zaten er al onder naar lucht te happen.
Ondertussen maakte ik de sneeuwklokjes vrij langs de zijkant van het huis.
En na het koekje hebben we dan met ons viertjes alles opgeruimd, de blokken weggevoerd en gestapeld, Het zaagsel op de composthoop.
We zijn er nog eventjes zoet mee geweest. Maar wat belangrijker was, we hebben genoten van de zonnige dag.
De zondag begon met zware regenbuien, ideaal strijkweer. Er viel maar liefst twintig liter. Een deel van de tuin stond onder water. Helaas bereikt al dat water de grondwatertafel niet waardoor het nog steeds te droog is.
’s Morgens is het hier altijd fijn om naar beneden te komen. De oranje Primula’s in de ijzeren vaasjes aan de voordeur lachen me steeds toe of het nu grijs of zonnig is.
Zondagnamiddag kon ik nog wat in de voortuin werken na de buien terwijl man- en zoonlief achter nog wat kamerplanten gingen.
Woensdag is alweer een droge dag. De vogels zingen opgewekt hun lied. Ik besluit om verder de voortuin op te ruimen. De Cornus kousa en de sneeuwklokjesboom worden overschaduwd door de brem. Twee grote takken en een paar kleinere minder zorgen direct voor meer licht in de border.
De zon zorgt voor aangename temperaturen. Ik heb het al snel te warm. De grote gele krokussen komen open.
“Zoem, zoem, zoem” zingt een bij. “Eindelijk kan ik weer honing maken !”. Ze bezoekt gretig de krokussen of de struikkamperfoelie.
Steeds meer sneeuwklokjes komen boven de grond en het gras piepen. Helleborussen komen in bloei.
De struikkamperfoelie staat nu bijna volledig open. Verderop kijkt de ijzeren bloem tussen de groengele blaadjes van de Skimmia me ernstig aan.
Aan de voordeur heb ik een blok wilgenhout gelegd ter versiering.
Voor de garagepoort staan potten gevuld met onkruid voor het containerpark. In het gras danst een groepje sneeuwklokjes in de wind.
Aan de andere kant verschijnt een groepje paarse krokussen.
Ik wandel verder langs het huis en de sneeuwklokjes.
Overal in het gras komen de krokussen boven.
Wat een beetje zon toch kan doen ! Vorige week was er van deze bloemen nauwelijks een spoor, maar eindelijk zijn ze daar weer … .
Een groengele Helleborus staat enorm te bloeien.
Hij heeft zich hier gezaaid, zijn plekje zelf gekozen en voelt zich hier op en top.
En kijk daar staat mijn speciale Helleborus te bloeien.
Donker, donkerrood, paars. En toen ging mijn kodak in staking. Ik maakte er me niet druk over, maar ging nog wat genieten van de tuin. Dus even diep inademen en luisteren naar een prachtig vogelconcert. En dan weer verder … . Onder de beuk staan nog steeds de lentecyclamen uitbundig te bloeien,
terwijl de sneeuwklokjes aarzelend uit de grond kruipen.
Dan wandel ik verder naar zoonlief zijn tuintje. Hier staan grote gele en paarse krokussen in knop
en ook nog een paar Helleborussen. De eenzame haan volgt me op de voet, maar rent snel weg als ik me omdraai. Parkieten kwetteren er op los. De voet van de schijnbeuk wordt verlicht door witte klokjes, tja sneeuwklokjes natuurlijk.
De groepjes zijn enorm uitgebreid dit jaar. Ooit zullen ze een mooi tapijt vormen.
De haan met zijn hennetjes staat me van achter de tralies uitdagend aan te kijken.
Ik loop het weiland in. Naast de serre staat de toverhazelaar vol met gele bloemen. Het is een betoverend zicht, zo mooi. De andere twee schitteren eveneens nog, maar net iets minder. In het tweede weiland worden de groepen krokussen steeds groter. De witte katjes blinken aan de toppen van de wilgen.
Deze week zat er slechts één Meisje Damhert in het weiland en ze was ook erg schichtig. Zou het andere Meisje geschoten zijn ? Ze hebben hier deze week heel dichtbij lopen schieten, ook al is de jacht hier verboden (natuurpunt en ook onze tuin zijn uitgekleurd) Maar ja, ze willen hier geen damherten meer. Wat hebben deze dieren eigenlijk misdaan ? Hebben ze dan geen recht op leven ? Ik word verdrietig van de gedachte en boos. Laat mijn Meisjes met rust, het zijn zo een lieve beestjes.
In de oude perelaar zitten vier mezen. Ze springen van tak naar tak, spelen tikkertje en vliegen dan weg. Wat hebben ze een plezier.
Onder de perelaar komen steeds meer paaslelies boven. Er staan er al een heleboel in knop !
Ook de lupinen komen alweer boven. Op hun blaadjes blinken druppels water.
Een beetje verderop staan twee nieuwe heideplanten.
Ik ben benieuw of ze hier willen groeien.
In de hoek komen de brandnetels boven.
Het is weer tijd om brandnetelsoep of -thee te maken. Ik loop verder door ons bospaadje
waar sommige Helleborussen een bloem vormen.
Ook hier zijn een deel bloembollen de grond in gegaan. Ik ben echt benieuwd wat het effect zal zijn !
Dan loop ik door het Bremdreefje terug met rechts de donkere vruchtjes aan de els en links de sierlijke krullen van de wilg.
Recht voor mij zie ik ons bankje rond en onder de kale linde. De kleine gele bloemetjes van de Cornus mas lokken de insecten met hun mooie kleur. Kippen zoeken kakelend een plekje in hun hok. Nog even en dan komt manlief thuis. Dan lopen we nog even samen door ons Hof. Ik kijk er alvast naar uit.
Ondertussen staat de zon weer hoog aan de hemel. Het dunne laagje ijs is weggesmolten en de Helleborussen zijn terug opgeveerd.
De wind beweegt de planten heen en weer. Vijf dikke bosduiven zitten in het gras. Ik jaag ze snel weg voor ze zich te goed doen aan de krokussen. Een beetje later komt de Vlaamse gaai een kijkje nemen in de tuin. Het is een prachtige vogel maar een geweldige rover. Ik maak een rondje in de tuin met de kodak, die ondertussen weer werkt. Oef, ik wist dat dat wel in orde zou komen.
Straks moeten we nog voor de vogels en de kippen zorgen en wil ik nog wat opruimen in de tuin. Gisteren heb ik het park voor het tuinhuis aangepakt. De andere parken lagen in de schaduw.
De zon schijnt maar de wind waait goed door. Het is net iets kouder dan gisteren maar toch aangenaam om in de tuin te werken. Manlief moppert er wel wat op, maar ja, het is nog steeds februari nietwaar. Ik ben dat wel gewoon, maar hij zit altijd binnen, dus … .
Na de middag begin ik er aan. Ik kies het park naast het tuinhuis. Daar staat een mini irisje te bloeien
en de primula’s komen met hun blad al boven. Het zal weer opletten zijn voor slakken !
Manlief verzamelt al de houtblokjes die nog in de tuin verspreid liggen en stapelt ze naast de kippen.
Daarna gaat ie aan de slag bij zijn geliefde hosta’s. En zo begint de tuin er stuk voor stuk, beetje bij beetje er weer mooier uit te zien.
Zo dat was het dan alweer, tot de volgende …
Warme groeten
De Tuinvrouw