Woensdag 16 juni 2021,
Dag beste lezers,
Het is kwart over acht. De zon hangt tegen een blauwe hemel geprikt en strooit haar stralen uit over de tuin. De Millionbells aan de achterdeur bloeien dat het een lieve lust is. Op het oranje tafeltje staan mijn bloemetjes hun geuren en kleuren af te geven.
We zijn er zo blij mee dat we prompt nog een aantal potten hebben gevuld.
Onder Nestor groeit een kleurrijk tapijt van puntwederik, moederkruid, een witte pioen,
ossentong en vingerhoedskruid. In zijn kruin bloeit een rode en roze roos.
Vogels vullen de lucht met hun gezang.
We hebben dan toch het nest van de kuifmees gevonden … in een holte van een dode tak van Nestor.
Het kon bijna niet anders dan dat ie hier ergens zat !
Een beetje verder in de Akebia op het terras heeft een merelkoppel een nest gemaakt. De jongen zijn best al groot. De ouders vliegen af en aan met wormen.
En dan is er ook nog een nestje van de roodborst in een holte van de bijna dode kerselaar achter de vogelkooi.
Als ik op mijn tenen sta kan ik net twee bekjes boven de rand zien uitsteken.
De tuin zit vol leven, alles komt in bloei, ontploft gewoon … .
Het is weer de tijd van de Tradescantia’s.
We hebben verschillende kleuren staan verspreid over ons Keigathof.
Verdorie, wat is er daar gebeurd ? Ik heb gisteren twee Cistusrozen geplant en nu ligt er naast één ervan een berg zand omhoog. De mol heeft net daar een kijkje boven de grond genomen en is daarna weer de grond ingedoken. Geen mol meer te zien, alleen een hoop. Tja, de plant zal het wel overleven.
De Deutzia is overladen met een zee van witte bloemen. Een lichte bries beweegt de klokjes heen en weer. Het gras is nog vochtig, de temperatuur nog aangenaam. Ik baan me een weg door het lange gras naar de voortuin. De vijver is veranderd in een rechthoekige bloemenweide vol met moerasboterbloem.
Aan de achterkant bloeit een speciale pioen naast vingerhoedskruid en grote leeuwebek.
Langs de oprit bloeien honderden rozen.
Wat een prachtig boeket !
De ijzeren vaasjes aan de voordeur zijn gevuld met Millionbells.
Wat zijn dat toch dankbare plantjes. Ik adem rustig in en uit en neem de voortuin nog eens goed in me op.
Ik geniet … van de vele kleuren, geuren en geluiden.
Dan loop ik over de oprit verder langs de hosta’s terug naar achteren.
Het vogelconcert dat ik hier te horen krijg is onbetaalbaar. Misschien heb je het ook wel al eens opgemerkt tijdens het weerbericht ? Manlief zet tegenwoordig altijd het raam open.
Witte en blauwe klokjes steken fier hun bloemen in de lucht en wiegen in de wind.
De gele Phlomis spreidt zijn armen open en omarmt het leven.
Vingerhoedskruiden in verschillende kleuren houden trouw de wacht.
De witte salie die ik vorig jaar geplant heb lijkt wel vier keer zo groot en bloeit uitbundig.
Op de grond ligt een tapijtje van roze anjers.
Voor het tuinhuis staat nog een kleurrijke, geurende bloempot met veel liefde en plezier gevuld.
Ik geef hem elke dag water zodat we er nog lang plezier van kunnen hebben.
In het park naast het tuinhuis bloeien witte Geraniums, groengele vrouwenmantels, witte anjers met een rood hart en natuurlijk … vingerhoedskruiden. De tuin is op zijn hoogtepunt ! In de plantencrèche wachten nieuwe planten op een nieuwe thuis.
Manlief en ik hebben zaterdag een bezoekje gebracht aan een kwekerij in Assebroek. Ik wou zo graag nog wat saliesoorten hebben. Amai, de tijd heeft daar ook niet stil gestaan … de serres waren zo goed als leeg. Gelukkig heb ik er toch nog een heel deel kunnen kopen. De saliesoorten zijn niet alleen mooi, ze ruiken ook nog eens lekker en bloeien lang.
Ik heb de microbe van op het werk te pakken gekregen. Nu nog planten en dan afwachten hoe ze het hier gaan doen.
Rechts van mij bloeit een rode roos onder de paardenkastanje.
De schaduwtuin wordt gedomineerd door varens, vingerhoedskruiden en witte vlaggetjes.
Tot mijn grote teleurstelling komen er alweer geen bloemen aan drie van de vier pioenrozen. Wat doe ik hier verkeerd ? De vierde heeft nog zo mooi gebloeid ! Een beetje verderop naast de composthoop heb ik wat maagdenpalm verwijderd en twee Fuchsiasoorten geplant.
Vol vertrouwen wacht ik tot ze gaan bloeien, dat zal niet zo lang meer duren.
Dan zet ik mijn wandeling verder richting zoonlief zijn tuintje. Een trosroosje bloeit voor en boven zijn takkenwal.
De Lespedeza is nu echt weer goed vertrokken … net of hij uit de startblokken is geschoten.
Hommels bezoeken de bloemen van de smeerwortels en de vingerhoedskruiden.
De berg is gehuld in groene kleuren.
De zalmroze roos steekt boven de pergola uit.
De parkieten kwetteren er op los. Ze hebben weer een heleboel te vertellen.
In dochterlief haar tuintje bloeit een nieuwe salie.
Haar tuintje kleurt steeds meer roze … .
Een Doornikse hen heeft het loodje gelegd. Het triootje is gereduceerd tot een duo: een hen en een haan. Het blijven moeilijke beesten, ook al krijgen ze hier de beste verzorging. De natuur denkt er anders over …. . In de hokjes ernaast heeft een andere Doornikse hen vier kuikens uitgebroed.
Het is een hele felle moeder. Je moet er niet te dicht bij komen. Ze zet direct haar pluimen en staart recht, net een pauw, en springt op je als je te dichtbij komt ! “Rustig maar meisje, ik breng je enkel water en kuikenmeel voor je kleintjes.” De andere kippen in het hok laten haar wijselijk met rust.
Dan wandel ik rustig verder onder de pergola, door het openstaande hekken het weiland binnen. Hanen kraaien in het hok achteraan. De kippen zitten nog binnen. Manlief ligt geveld in bed als gevolg van zijn vaccin dat ie zo graag wou. Ik heb er ook last van maar veel minder erg. Naast hoofdpijn en rug- en nekpijn valt het nog wel mee. Een blog schrijven is net wat ik nodig heb om me wat af te leiden. Naast de vogelkooi word ik omringd door geuren en kleuren.
De bloei van de rozen is enorm, gigantisch, ik heb er geen woorden voor.
Kijk zelf maar.
In de serre zijn de eerste tomaten gevormd.
Ze moeten nog veel groeien en rijpen. Ik geef ze de tijd, morgen krijgen ze weer een scheutje mest en water.
De zijkant van de vogelkooi zit verstopt achter een paarse bloemendeken.
De moestuin is ook alweer veranderd in een bloemenzee.
Bijen en hommels zijn druk in de weer.
Waar zijn de groenten gebleven ? Naast erwten, tuinbonen, wortels en aardbeien komt er niet veel van terecht. Maar de pompoenen, courgetten en patissons zijn aangeslagen en beginnen goed te groeien.
Een dikkopje warmt zich op in de zon.
De ijzeren pilaren bedekt met prachtig bloeiende rozen zie ik staan van verre. “Kom dichterbij en geniet …” roepen ze. En ze hebben gelijk ! Ik weet niet waar ik eerst moet kijken !
Rozen, rozen en rozen, rozen overal.
Rozen in alle mogelijke kleuren : witte, verschillende tinten roze, gele, rode, oranje, paarse, … .
De nieuwe rozen zijn goed vertrokken.
Ik word overstelpt met geuren en kleuren.
Mmm, wat ruikt het hier toch lekker.
Uit het bos weerklinkt de kreet van de specht. Hij vliegt langs de bosrand heen en weer. Zou hij daar misschien een nest hebben ?
Langs de takkenwal versierd met drie soorten rozen wandel ik tot aan het kippenhok.
Eerst ga ik even naar de kuikens kijken. Een hen heeft een nestje van vijf kuikens uitgebroed.
Twee grote en drie kleintjes. Helaas één kuikentje heeft het niet overleefd, maar dat is het leven. De andere kuikens zitten samen met hun moeder in het hokje met wat water en kuikenmeel. Ze zien er heel tevreden uit. Achter hun hokje ligt de blauwe eend te broeden op eieren die we gekregen hebben. We willen graag een mannetje en nog een paar andere hennen erbij. Vooraan links zit ook de bruine eend te broeden …
en links staan er nog drie bakken met hennen die broeden.
De zwarte, mooie hen heeft haar dood gebroed. Dat vind ik zo jammer, maar ze was niet te stoppen … . Haar eieren hebben we bij de andere hennen gelegd. En dan zijn er nog twee hennen die op een geheime plaats aan het broeden zijn. Enkel manlief en dochterlief weten waar ze zitten, maar willen het mij niet vertellen. Amai, dat wordt hier echt een kuikenboom binnenkort ! We hadden nochtans gezegd dat we de kippen niet gingen laten broeden ! Maar dochterlief heeft manlief overtuigd en hij kan haar niets weigeren.
Zo nu ga ik weer naar buiten rozen kijken. Links van het hok worden de donkerroze rozenbottels steeds breder. Ik pas er nog net tussen om de mooie, geurende, roze roos te bewonderen. Ze is helemaal open gevallen. Dan draai ik me om en zie de witte roos die enorm gegroeid is. Ze verliest elk jaar al haar bladeren, maar groeit desondanks dat het niet gewoon is. Een beetje verder bloeit een donkerroze roos tegen het kippenhok
en een lichtroze roos naast de takkenwal. Langs de andere kant van de takkenwal bloeien een kamperfoelie en een gele bosrank.
Dan wandel ik rond het kippenhok. Aan de achterkant zitten onze zeven grootste kuikens samen. Ze lopen snel weg als ze me zien komen. Waarom hebben ze toch zo een schrik, ik heb ze toch niks misdaan ? Tja, het zijn plantrekkers, dat is het voornaamste ! Hier bloeit nog een klimroos aan de achterkant van het kippenhok.
Een zwarte hen zit op een nest onder de waterton. Ik hoop dat het niet teveel gaat regenen want dan loopt haar nest onder. En we missen nog hennen, er zitten uiteindelijk veel minder kippen in het hok. Het aantal gaat snel achteruit. Er zijn maar twee mogelijkheden : of ze zitten ergens te broeden of ze zijn gepakt . Ondertussen lopen de andere kippen en eenden weer rond in de tuin. Een hen die haar nest heeft verlaten om eventjes een zandbad te nemen en wat te drinken gaat terug naar binnen. Ik wandel naar het achterste weiland. Een frisse bries streelt mijn benen, mijn gezicht, mijn haren en mijn armen. Mmm, wat kan dat toch deugd doen met al die warmte van de laatste dagen. Ik adem opgelucht in en uit. De linde biedt me wat schaduw aan. De lupine is nagenoeg uitgebloeid. Zoonlief heeft hier een tentje opgezet, letterlijk tussen de lupine.
Wat een zalige plek om te kamperen ! Op zijn kamer is het veel te warm om te slapen, dus … . Wie is er hier de slimste ? Voorzichtig stap ik over de koorden van de tent en loop verder naar de bosrand.
Twiet, twiet, twiet, twiet klinkt het hier. De bladeren ritselen in de wind. Hier is de temperatuur voorlopig nog aangenaam maar dat zal niet lang meer duren ! Terug in de zon kom ik de ratelaar tegen… .
Links en rechts hoor ik de vogels zingen. Achter enkele jonge bremstruiken bloeien de gele lelies.
Ik loop er even rond zodat ik ze eens goed kan bekijken. Links van het pad staat nog een enkele lupine te bloeien. Ik wandel verder. De zwarte Cochinhaan zit op de leuning van mijn bankje te kraaien.
Een andere haan antwoordt prompt. “Hé, de kippen zijn al lang wakker, hoor!” Dan loop ik terug onder de nieuwe rozenpergola.
Pfff, wat is het hier al warm.
Op de bloemen van de witte Spirea zit een atalanta.
Verderop bloeit een witte roos in de appelboom.
Ik draai me om en kijk nog eens goed rond.
Overal lachen rozen me toe.
En dan is het nu tijd om langs de serre, de rozenbottelhaag, de Viburnum
en de Indigofera terug te lopen.
Ik ga even naar manlief kijken of ik nog iets voor hem kan doen. En ja hoor, die is blij om mij te zien en vraagt achter een afebryl. Geen probleem, die breng ik hem graag. Slaap nog maar een beetje, veel rusten zal je deugd doen !
Even later is ie alweer in dromenland … en ga ik naar beneden.
Warme groeten
De Tuinvrouw