Woensdag 1 december 2021,
Dag beste lezers,
Het is zover … de laatste maand van dit jaar is begonnen. De dagen worden steeds korter. Grijze luchten, regen en wind heersen over ons Keigathof. Vandaag profiteer ik van een droog moment om even naar buiten te gaan. Alles ligt er nat bij. Regendruppels glijden van het dak in de goot op weg naar de regenput.
De parkieten zitten luidkeels te kwetteren. Een enkele zwarte toorts staat nog te bloeien.
Zijn bloemen zijn geel.
Afgevallen bladeren liggen verspreid in het gras en tussen de planten. De herfstcyclamen geven nog wat extra kleur.
En kijk, daar licht de hemel op.
De zon heeft een gaatje in het wolkendek gevonden en kijkt de tuin liefdevol aan.
Drie paarse harten wiegen heen en weer in de kale Magnolia.
De meeste bomen staan er wat kaal bij zo zonder bladeren. Enkel de beuk in de hoek en de dennen hebben nog wat volume.
Naast ons huis komt de gele kleur van een Aucuba goed uit tegen de groene kleur van een Illex.
Ik kijk naar de treurwilg die nu toch heel binnenkort tegen de vlakte zal gaan.
De groene Rododendrons vormen al grote groene bloemknoppen voor volgend jaar.
Ik wandel rustig naar de voortuin, mijn voeten slepend door het gras en de bladeren. De wind zwiert kale takken heen en weer. Een groep duiven vliegt over het huis van de overburen en zo verder weg. Een pimpelmees landt in een boom boven mijn hoofd. Even later volgt een koolmees. “Tjiep, tjiep, tjiep” klinkt het rond mij. Groene coniferen staan fier rechtop naast ons huis.
Het gras ligt bezaaid met bruine bladeren.
Hieronder zit vast veel verborgen leven. Het verteringsproces is begonnen.
De struikkamperfoelie verkleurt langzaam van groen naar geel.
Zal hij dit jaar voor de verandering zijn bladeren verliezen voordat ie bloeit ? Ik vrees ervoor ! De koolmees vliegt op en landt in de kale Forsythia. Dan vliegt ie weer verder, steeds op zoek naar iets lekkers. Eten moet je verdienen …. . De pimpelmees schiet vlak voor mijn neus voorbij de beuk in. Daar kijkt ie me nieuwsgierig aan. “Wat sta jij daar te doen ? ” vraagt ie mij met een scheve kop.
Binnen, in de zetel op een zacht dekentje ligt Lucy, onze kat, onwetend te dromen. Aan de voordeur kijkt een kikker me grijnzend aan.
Ik loop even naar binnen om het sleuteltje van de brievenbus en dan weer naar buiten. En ja hoor, de brievenbus zit helemaal vol. Er zit een pakje in voor Lucinde. Ze is een hele Engelse bibliotheek aan het aanleggen. Waarom zou ik nog in het Nederlands lezen mama ? Engels is zoveel leuker. Het is een andere generatie, hé. Ik laat ze maar doen.
Zo, nu de post binnen ligt ga ik weer naar buiten. De wind neemt in sterkte toe. Ze maakt het me niet gemakkelijk om foto’s te maken.
De Hydrangea is nog steeds mooi.
Dan wandel ik terug rond het huis naar achteren. Een merel schrikt en slaat alarm. Dan verdwijnt ie snel tussen de struiken. Er volgen nog een tweede en een derde. Struiken en bomen zwaaien wild heen en weer. Ons tuinhuis ziet alles rustig aan. Aan zijn voeten staat een verzameling bruine kuipen.
Hoog boven mij drijven wolken in een snel tempo voorbij. In de schaduwtuin liggen massa’s bladeren op de grond.
Een deel zit reeds in de bladmand.
De rest kan er binnenkort wel nog bij.
Een varen is mooi verkleurd,
andere varens zijn nog frisgroen … .
En dan hebben ze me plots binnen nodig, dus … zal ik een andere keer verder schrijven.
Warme groeten
De Tuinvrouw