Zondag 11 oktober,
Dag beste lezers,
Het weer deze week viel best nog mee. Ik besloot dan ook om woensdagnamiddag in de tuin te werken. Het zonnetje scheen afwisselend met wolkenvelden, maar het bleef droog. Omdat ik wat gezelschap kon gebruiken begon ik aan de rozentuin.
Daar ben je nooit alleen. Kippen en eenden zaten al gauw rond mij. Oké, het is herfst en het is niet meer zo warm, maar daar kan je je naar kleden. Voor mij is dit best een opluchting. Donderdag was het dan weer natter en ging ik naar de winkel. Ook het huis kreeg zijn beurt. Handig als je een weerman in huis hebt, hoor! Zo kan ik nog beter mijn dag plannen. Vrijdagnamiddag kon ik dan weer verder in de rozentuin aan de slag.
Tja, alleen is dat best nog wel veel werk. Helaas was het vrijdag nog niet af en viel zaterdagvoormiddag tegen, te veel buien. Geen nood dan maar wassen en lekker koken. In de namiddag brachten we een bezoekje aan Jef, het zoontje van mijn broer en Vanessa. Manlief is peter en ik tante. De kinderen hebben er nog een neefje bij. We hadden wel allemaal ons mondmasker aan voor de veiligheid van iedereen, maar vooral van Jef. Wat een mooi kindje is hij toch en een rustige baby, net als zoonlief die 16 jaar geleden in dezelfde periode is geboren. Een beetje nostalgie, maar ik zou toch niet meer herbeginnen. Voor alles zijn tijd, nietwaar.
Vandaag is de dag begonnen met veel buien. Donkere luchten kleuren de morgen. Ik heb twee theelichtjes aangestoken en boven op de vensterbank gezet. En dan … strijken maar. Vandaag doe ik het rustig aan, geen muziek, maar genieten van de rust. Af en toe kijk ik naar buiten naar de donkere lucht en de regen die in bakken naar beneden valt. Vogels vliegen voorbij of schuilen op een beschut plekje in de struiken. Als het even wat droger is zie ik de hond van de buren in hun tuin lopen. Hij staat al vlug weer voor het raam te kijken om naar binnen te mogen. En ondertussen maar strijken, ik ben helemaal zen. Later maak ik dan een heerlijke pastasoep met kikkererwten en bonen. Ik heb ook nog pizzabroodjes voor in de oven, lekker gemakkelijk. Na de middag trekt de hemel open en is de zon daar terug. Een blauwe lucht met hier en daar wat wolken vult de ruimte boven mij. Er is best nog veel wind ook.
In dochterlief haar tuintje komen de grote paddenstoelen weer boven.
Madam Doornik is hier ook weer op bezoek.
Ze heeft een nieuwe slaapplek namelijk op een regenton naast de Cochins. In Kjell zijn tuintje bloeien de hortensia’s .
Zijn vijvertje ziet helemaal groen van het kroos.
De Lespedeza
is uitgeregend en de asters bloeien.
De parkieten zitten weer vrolijk te kwetteren.
Manlief heeft deze week patatjes opgegraven in de moestuin. Een beetje verder bloeien enkele goudsbloemen en roze asters.
In de zijborder zijn vele struiken verkleurd.
De cotoneaster staat vol met oranje bessen,
de Symphorycarpus met witte.
Ze vormen een lekker maal voor de vogels als er binnenkort wat minder te vinden is. In de rozentuin ligt het kruid op hopen of wat verspreid in het gras. Dat laatste is het werk van de kippen. Kippen lopen er te scharten op zoek naar wat lekkers. De gele roos blijft maar bloeien, de hemelsleutels komen nu beter uit. Ik heb hier nog een heleboel werk, maar ja, dat komt wel in orde. Een takje met een oranje roosje ligt verlept op de grond. Door de wind van de plant gerukt.
Hé, wat staat er daar te bloeien ? Even van dichterbij bekijken.
Het is een gele chrysant, een nieuwe. Ik krijg het weer warm, even mijn trui open ritsen.
Enkele eenden en kippen liggen in de zon te genieten.
Anderen zitten achter insecten aan. Manlief zit op zijn gemak alles gade te slaan. Hij heeft ook wel eens recht op wat rust. Het is al druk geweest de laatste tijd.
Het grote pampasgras is ondertussen helemaal open gekomen en het jonge begint ook.
De angstige roep van een roofvogel vult de lucht. Hij wordt opgejaagd door een kraai.
Al snel verschijnen een heleboel van die zwarte beesten in de lucht. De roofvogel moet vertrekken. Overal in het gras verschijnen paddenstoelen. Ik moet wel uitkijken waar ik loop. Sommigen zijn erg klein.
Ze vormen hele kabouterdorpen. Verdorie, de zon kruipt achter een wolk en de temperatuur daalt onmiddellijk. Terug die trui dicht doen.
Enkele kleine, gele bloemetjes bloeien opnieuw in het gras.
Achteraan staat zo een zonnetje van aan ons achterdeur op een hoge steel in het weiland te bloeien.
Ik had er geen idee van dat dit zou lukken met de droogte van deze zomer. Blijkbaar zijn dit sterke planten en moeten we er meer naar achteren verhuizen.
De kleine lork aan de zijkant heeft nog een late groeischeut gekregen. De tulpenboom steekt bleek af tegen de ratelpopulieren.
Hennen en hanen eten jonge sprietjes gras. Ik zit op mijn bankje onder de linde. Daar is de zon weer. Trui weer open. Vogeltjes zingen in de struiken. Gisteren zat hier een hele groep koolmeesjes. De wind blaast door de bomen, een vliegtuigje zoemt door de lucht. Wat is het hier zalig.
Manlief doorbreekt de stilte met geklop. Hij slaat de groene draad terug vast aan het kippenhok. Het geluid weerkaatst in het bos. Het zal nog wel even duren voor dat de rozen weer groot zijn, maar we kunnen maar voorbereid zijn. Ik loop wat verder richting bos. Het weiland wordt omzoomd door brem, eik, wilde rozen en wilg. Een horzel vliegt over het gras. Duiven vliegen door de lucht. De peren blijven maar in de top van de perelaar hangen. Volgende week kan ik weer stoofperen maken, mmm, lekker.
Nieuwe atalanta’s vliegen door de tuin.
Ze zonnen op eik en populieren eten van de peren, die nog overvloedig op de grond liggen. Daar vliegt nog een witje. Af en toe hoor ik nog het getjirp van een verdwaalde sprinkhaan. Ik ben helemaal in mijn nopjes.
Jonge lupineplantjes ontluiken in het gemaaid lupineveld.
Wandelaars lopen door het bos, ouders met drie kinderen, lekker gezellig. Enkele peren vallen naar beneden.
Fijne asters beginnen te bloeien.
Aan de amberboom hangen nog enkele donkere bladeren.
Een enkele koningskaars staat nog te bloeien voor een brem.
Aan de voet van de eucalyptus staan verschillende soorten paddenstoelen. Het blijft me verbazen dat ze na zo een droogte ieder jaar weer verschijnen. Ze leven het grootste deel van het jaar onder de grond. En dan, in de herfst, als het vochtig wordt steken ze hun vruchtlichamen boven de grond.
Ze zijn mooi om naar te kijken en te fotograferen, maar verder blijven we er netjes af. Sommige witte zwammen zijn kapot gepikt door de kippen.
Het is raar, maar zij hebben er blijkbaar geen last van. Toch niet van deze, van andere blijven ze netjes af. Hun kennis is blijkbaar groter dan de onze op dat vlak.
Verderop verkleuren de toverhazelaars
犀利士
idth=”1024″ height=”683″ />
en bloeien de asters.
Manlief loopt met zijn hamer te zwaaien achter mij. Dat vind ik niet fijn. “Loop maar voor mij !” ” Er niets aan de hand”, zegt hij. Bij de appelaars leggen we nog wat appels samen op de grond. Het zijn de laatste, manlief eet er elke dag één, zolang de voorraad strekt. Appels uit de winkel eet hij niet. Raar, hé ?
Naast de serre bloeien nog steeds dahlia’s.
Dat zal nog duren tot er een eerste nachtvorst aandient.
Dan gaan ze kapot. Hopelijk kunnen we ze er dit jaar op tijd uithalen zodat de woelmuizen er niet weer mee vandoor gaan.
Ik loop even door het hekje, langs de kuikens. Ze kijken me smekend aan, bedelend om wat groen.
Graantjes hebben ze nog genoeg. En natuurlijk kom ik daar ook weer Madam Doornik tegen.
Manlief verplaatst de goot naar de andere regenton op mijn vraag. De andere loopt al heel de tijd over. Dan lopen we via Lucy’s tuintje naar binnen. Het is tijd voor een vieruurtje.
Na een half uurtje kom ik weer naar buiten. De zon zit achter een grote wolk en er is nog steeds veel wind. Het is frisjes zou ik zeggen. In het park aan de achterdeur links staan nog monnikskappen te bloeien.
De vetplantjes rechts zien er ook weer veel frisser uit.
De gele zonnetjes bloeien in grote getallen. Herfstcyclamen staan in groepjes onder de beuk.
Ondertussen huppelt de eekhoorn door het gras. Hij gaat weer een noot halen.
In de gang naast het huis staat een siergras met een fijne pluim dat blinkt door de regendruppels erop.
Op het astertapijt vooraan zit een dagpauwoog.
Er staat alweer meer water in de vijver vooraan. Een koolmees zit in de meidoorn. Donkere wolken vullen de lucht. Een wandeling naar het bos zat er dit weekend niet in. Dat zal voor de volgende keer zijn.
De hortensia aan de oprit ziet er ook weer frisser uit. Een beetje verder liggen vier stenen, een begin voor een nieuw insectenhotel.
Nog even een plaatsje uitzoeken en als zoonlief er even tijd voor heeft kan dit een nieuw project worden.
Aan de hulst hangen rode bessen.
Links en rechts bloeien asters.
Een oranje-gele chrysant ligt op de grond. Verderop bloeien nog meer asters. Zo ik hou het voor bekeken vandaag.
Ik wens jullie nog een fijne dag toe. Geniet van de herfst, trek een jas en laarzen aan. En trek er op uit.
Warme groeten
De Tuinvrouw