vrijdag 28 juni 2019,

Dag beste lezers,

Wat een week! De zomer is ingezet: maandag zeer warm, dinsdag heet, woensdag gelukkig grijs en een pak koeler, donderdag eerst grijs en daarna zon met een noordenwind en toch 25°C en vandaag een blauwe lucht en 27-28°C. Gelukkig mochten we op het werk een uur vroeger beginnen en wat vroeger stoppen.

Woensdag-, donderdag- en vrijdagnamiddag had manlief verlof genomen. Het beginnend verlofgevoel was dus volop aanwezig. We hebben toen nog best veel in den hof gewerkt. Het hoekje van de pompoenen werd kruidvrij gemaakt, compost werd aangevoerd en de pompoenen geplant. Ze kregen natuurlijk nog een heleboel water, want het is en blijft veel te droog! Daarna was het de beurt van de bonen, opnieuw hetzelfde verhaal, plaats maken, compost erop, bonen zaaien en water geven.

En nu we daar toch bezig waren een beetje verder de grassen van tussen de bloemen halen en manlief is begonnen met de beukenhaag rond de moestuin te scheren.

In verschillende keren weliswaar, want het is te warm… en hij moet nog verder doen, maar dat komt wel in orde.

En woensdagavond heeft hier iemand op straat een heleboel nagels verloren verspreid over zeker een lengte van twintig meter. De politie had dan maar wat kegels langs de baan gezet… Maar wij wilden geen platte banden, dus hebben we een paar magneetjes genomen en zijn we begonnen met opruimen. Een paar voorbijgangers hadden er ook al een heleboel samengeveegd met een borstel. Massa’s nagels, we wisten weer wat gedaan! De volgende dag is de gemeente gekomen met een reuzenmagneet en die hebben er nog eens zoveel gevonden. En dezelfde dag hebben we er nog van de straat geplukt… Ik vrees dat we er af en toe nog wel zullen vinden.

Donderdag kregen de wilgen achteraan een snoeibeurt en het gras in de tuintjes van de kids werd afgereden tot de benzine op was. Twee oude, zinken badkuipen kregen een plaatsje in de tuin aangewezen. Dat was een werkje voor man- en zoonlief, terwijl ik wat instructies mocht geven. “Waarom die tweede op twee stenen zetten? Een beetje te hoog, denk ik.” Dus halen ze een steen weg. ” En kunnen ze niet een beetje meer naar links, ik kan de andere hosta’s niet meer zo goed zien.” Zo gezegd, zo gedaan. Nu nog even kijken of de kuipen stevig met hun poten op de stenen staan en klaar. Dat ziet er prima uit.

Dan ga ik nu maar koken.

’s Avonds zijn we dan naar de rapportbespreking van Kjell geweest, die heeft een schitterend resultaat en wij zijn de trotse ouders. Proficiat Kjell, geniet nu maar van je vakantie, je hebt ze verdiend.

En dan deze morgen werken, naar de beenhouwer en een slaatje maken voor ons drietjes, want zoonlief had liever een panini. Daarna naar het oudercontact van Lucinde. Alweer een schitterende uitslag, proficiat dochterlief, voor jou ook een fijne vakantie!

Nu de aanhangwagen verder vullen met tuinafval met ons viertjes en dan met ons tweetjes naar het containerpark. Zo, dat zijn we ook weer kwijt en we brengen er compost voor in de plaats mee. Natuurlijk moet die compost er dan weer uit… Ik schep, manlief rijdt met de kruiwagen. Ook de zinken kuipen worden ermee gevuld. Dan is de aanhangwagen leeg en ik begin met uitgebloeide rozen af te snijden. Maar nu is het wel genoeg geweest voor vandaag, ik doe een andere keer wel verder. Ik zit in de voortuin op een groene stoel te genieten van de tuin. De witte Phloxen staan te blinken in de zon. Twee bruine zandoogjes spelen tikkertje of is het een paringsdans? Ze fladderen over de Phloxen en over de witte klaver tapijten. Bij de buren worden de voorbereidingen van het communiefeest van de dochter getroffen. We zijn ook uitgenodigd, ik kijk er al naar uit! In het gras zitten de sprinkhanen te zingen en bijen halen de nectar uit de witte klavers. De Callicarpa bloeit met fijne paarse bloemetjes. De rododendron achter mij geeft het helemaal op, te warm en te droog onder de beuk. Hij kan niet meer!  Ik sta recht in kan het niet laten om mijn neus in Phloxen te steken, ze ruiken heerlijk. Tussen de gele puntwederik staat een gele lelie te bloeien, die had ik nog niet gezien. Nu ga ik even in het gras zitten, de tuin bekijken van op een ander niveau. Wat is het hier druk! De bijen zoeken nectar en er zijn er heel wat. Een vervelende vlieg komt op mij zitten. “Weg vlieg, ga maar ergens anders zitten, er is plaats genoeg!” En daar springt een mini kikkertje/padje door het gras richting vijver. Langs de overkant van de vijver staan twee ijzeren fietsjes die we gevonden hebben

en we hebben er een klein stenen schaapje bij.

De treurwilg groeit en groeit en groeit … tot een grote pluizige bol. Daar onder staat een hosta te bloeien en een beetje verder een paarse vlinderstruik.

Op een glazen tafeltje zit een atalanta, dan komt hij op mijn schouder zitten. Wat is hij mooi, waarschijnlijk nog maar pas uitgevlogen. Dan vliegt hij weg… de tuin in.

                                                                                                                                                                                                                                      zaterdag 29 juni 2019,

Dag beste lezers,

De grote hitte is aangekomen en dat valt niet mee, maar binnen blijven is geen optie. We zijn nu eenmaal buitenmensen en eten graag buiten in de schaduw onder de bomen. Ik heb een slaatje gemaakt van sla, tomaten, mozarella, bosbessen en zalm. Lekker fris, meer heb je nu toch niet nodig! Dan komen dochterlief en haar vriendinnetje aanzetten met een mini kikker/padje. Ze zetten het op mijn hand, want Lucy wil wat foto’s maken.

De compost in de zinken badkuipen koelt niet af, dus gieten we er een heleboel water in. Nu worden er verschillende nieuwe hosta’s over uitgespreid, die manlief zo gaat planten. Kijk zelf maar eens…

De plantencrèche is bijna leeg, tijd om weer eens op plantenjacht te gaan. Morgen gaan we tuinen bezoeken, misschien vind ik daar wel weer iets nieuws.

In Lucinde haar tuintje staan de margrieten volop te bloeien

evenals haar kogeldistel,

rode rozen en paarse Phlox.

In Kjell zijn tuintje beginnen de Hortensia’s langzaam open te komen.

Eeen mooi, wit wild roosje staat te bloeien. Oei, maar zijn vijvertje staat wel erg laag! In de doorgang bloeit nog een wit trosroosje. Zal ik nu het weiland opgaan, het zal daar erg warm zijn? Ik waag het er toch maar op!  Een donkere Dahlia springt in het oog met daarachter een witte.

Ook de frambozen hebben het lastig, sommige zijn helemaal geel verkleurd van de droogte. De sprinkhanen vieren verder feest. Bruine zandoogjes en een sint janvlinder vliegen laag over het gras.

De tomaten staan met opgekruld blad in de serre te stoven. Ik volg het verdroogde graspad

en ga even onder de oude appelboom op het bankje zitten. Veel meer dan twee boomstammetjes met een plank erop is het niet, meer hoeft dat niet te zijn. Het gras kietelt tegen mijn benen. Verschillende zandoogjes komen over de draad aangewaaid? Het weiland hiernaast zit ook vol. Er is een beetje wind, maar die zorgt nauwelijks voor verkoeling. Ze droogt alles alleen nog sneller en verder uit. Nu ga ik verder. Er hangen weer rijpe bessen aan de loganstruik. De Rosa”Marcel Vossen” zie je al van ver staan. Ook de rode klimrozen doen het nog steeds goed en de lavendel bloeit.

Een foto van de rozentuin mag zeker niet ontbreken. Welke hoek zou ik nu eens kiezen?

Het is hier loeiheet, dus ga ik maar snel verder. De kippen hebben het erg lastig, ze zitten met hun snavel open onder de struiken. Even het water verversen, zodat ze genoeg kunnen drinken. In het achterste weiland bloeien het groot knoopkruid, de vrouwenmantel, de achillea en de rode daglelies.

Ik loop richting wilgenhut (favoriete plaatsje van de kippen) op zoek naar wat schaduw. Hier heeft manlief dus de wilgen gesnoeid!

Nu nog even naar de andere kant kijken. Daar staan de uitgebloeide lupine met daartussen het bloeiende Sint-Janskruid.

Onze oude perelaar houdt zich kranig overeind, met zijn donkergroen blad steekt hij mooi af tegen de lichtblauwe hemel. In de verte hoor ik de roep van een buizerd. En onze linde is nu eindelijk groot genoeg om eens in zijn schaduw te gaan staan. Nu keer ik maar eens weer, terug naar binnen. Aan het einde van de rozentuin staan drie Dievilla’s te bloeien.

Nog even naar de pompoenen kijken, oei, die hangen wel wat slap. Manlief heeft ze deze morgen nog water gegeven. Maar dat komt morgen wel weer goed. Ook de moestuin trilt onder de hitte, maar de kamille, de goudsbloemen, het komkommerkruid en de rode klaver hebben er blijkbaar geen last van.

Nu via het poortje, achter de vogelkooi, door Lucinde haar tuintje, langs de schaduwtuin…. Manlief ligt hier in de schaduw naast de zinken kuipen een dutje te doen. Nu ga ik naar binnen.

Tot later…

Vele groetjes

De Tuinvrouw