zaterdag 22 juni 2019,
Dag beste lezers,
Vandaag is het nog best aangenaam weer met wat wolkjes in een blauwe lucht en wat wind. Maar als de zon te voorschijn komt is het voor mij alweer te warm. En het moet nog beginnen… .
zondag 23 juni 2019,
Het is zover… de warmte is aangekomen. Gelukkig is er nog wat wind, maar in de zon schuilt het verbrandingsgevaar. Ik heb me daarom ingewreven met zonnecrème factor 50, zo kan ik er weer even tegen.
Op het tuinhuis ligt nog steeds de Bobby James te schitteren. Overal in het gras vormen witte klavers bloementapijten.
Het is dus opletten geblazen als ik er doorheen wandel op mijn sandalen want bijen en hommels vinden het hier ook fijn!
In de zijborder staat de paarse Galega te bloeien. Na vele jaren op de sukkel te zijn staat hij dit jaar erg mooi.
De prikneuzen laten overal donker roze accenten in de tuin achter. Als je wat meer over deze plant wil weten ga dan zeker eens naar volgend filmpje kijken.
Het is vandaag prima vlinderweer. Ik zie bruine zandoogjes,
dikkopjes, een boomblauwtje en zoveel meer. En met de warme lucht zijn ook de distelvlinders aangekomen. Het zijn echte trekvlinders, ze overwinteren hier niet. Meer hierover vind je in onze vlinderrubriek.
Ik loop langs het huis naar de voortuin, in de schaduw onder de notenboom staat Kjell zijn nieuwe project, maar daar later meer over… Onze roze rozen staan enorm te bloeien in verschillende trossen en vormen zo een roze bloemenzee.
Ook de witte phloxen bloeien in grote groepen voor het huis.
Je ruikt ze al van verre… Volgens mij staan ze niet zo hoog als andere jaren, maar ze zijn wel ieder jaar vroeger.
Zo, nu ga ik even zitten in het prieeltje. De wind speelt door de kruin van de bomen. De treurwilg groeit gestaag. Een vinkje zingt vrolijk zijn lied. In het gras bloeit de gele bolletjesklaver,
de witte klaver en het oranje havikskruid.
Daar vliegt een merel over de haag en een andere over de tuin, hup in de krentenboom en dan weer verder. Er zoemt iets rond mijn hoofd, maar het verdwijnt al snel. Ook de doorgang langs de andere kant van het huis staat vol bloemen: mini vergeet-mij-nietjes, witte phlox, moederkruid, roze spirea en gele puntwederik.
Mooi, mooi, mooi, suskewiet. Ik loop verder langs de hosta’s, de spar, de hulst naar de achtertuin. Daar ligt manlief in een zeteltje te slapen onder de groene beuk naast een heleboel hosta’s.
Woensdagavond zijn we naar Danny geweest, de hostaverzamelaar. Vooral voor Geert is dat precies één grote snoepjeswinkel, al dat ik ook wel van bepaalde soorten hou, vooral de muizen. Zo zijn we weer een tiental soorten rijker geworden… .
De verzameling wordt steeds groter.
We hebben zelfs een drink gegeven toen we honderd soorten hadden. Ondertussen hebben we al meer dan tweehonderd soorten. We gaan zeker nog eens terug naar Danny!
Zo nu ga ik verder naar de schaduwtuin. Een frisse bries speelt door mijn haar. Ik sta onder de paardenkastanje en af en toe komt er wel eens een kastanje naar beneden. Opletten, dus! Ook hier weer een heleboel hosta’s. Geweldig, hé.
In Kjell zijn tuintje staan de Astrantia’s te bloeien
en zijn klimroos draagt steeds meer bloemen.
In Lucinde haar tuintje staat grootmoeders oorbel
te bloeien en ook enkele hosta’s.
Een klein witje vliegt voorbij, een dikke hommel bezoekt een vingerhoedskruid en een bruin zandoogje fladdert zenuwachtig rond. Een haan kraait en een ander antwoordt. De margrieten komen bijna open en de groep wordt steeds groter… Een beetje verder staat een komkommerkruid te bloeien en een kaasjeskruid.
En nu naar het veel te warme weiland… . Aan de cassisstruiken hangen een heleboel donkere bessen, maar ze zijn nog niet rijp.
Hier en daar staan wat boterbloemen en rolklaver te bloeien. Een beetje verder hangen grote bessen aan de loganstruik en de donkerste zijn al rijp.
Ze hebben een zoetzure smaak. Lekker, zo een besje uit eigen tuin. In de rozentuin staat ‘Marcel Vossen’ te bloeien,
een nieuwe roos van vorig jaar. Zeer mooi van kleur. Daarnaast bloeit “Lady James”, van dezelfde familie van “Bobby James”, maar vorige zomer aangeplant.
Het is hier nog steeds een spektakel van geuren en kleuren. De lavendels bloeien en verspreiden een zuiderse geur. De vrouwenmantel bloeit groengeel, de Cornus wit.
Aan een hekje staat een gele Clematis te bloeien.
De meeste kippen zijn niet te zien, ze hebben een plekje in de schaduw gezocht.In het weiland achteraan bloeit het knoopkruid
en de vrouwenmantel staat te verdrogen. Terwijl ik door het weiland loop springen kleine, groene sprinkhanen weg. Als je goed luistert hoor je hun lied. Voor hun is het leven één groot feest in tegenstelling tot de mieren. Kortom voor mij zorgt hun gezang voor het ultieme vakantiegevoel, al moet ik er morgen vroeg uit om te gaan werken!
Helaas zitten er in het weiland ook teken. Gisteren zat er nog eentje op mij en dat vond ik niet zo leuk. Hé, wat sprong daar net weg? Te laat, ik zie het niet meer. Het zal wel een konijn geweest zijn. Nog even langs de ratelaar en dan hoor ik stemmen. Het zijn man- en zoonlief, ze gaan naar het bos. “Ga je mee?” vragen ze. Ok, dat doe ik. Natuurpunt heeft een pad gemaaid en is begonnen met een paadje in het bos te maken, maar het is nog niet af. En na onze wandeling is het alweer vier uur en tijd voor een koekje en een drankje. Samen gezellig rond de houten tuintafel onder de bomen.
Op dit moment komen er wolken binnendrijven en manlief zegt : “Er kan misschien nog een bui vallen.” Daar zullen de boeren niet blij mee zijn. Overal ligt gras te drogen en dat moet hooi worden. Daar zijn wel zeven dagen voor nodig, dus dat gaat niet zo snel. Ai, ai, ai,… Maar voor de tuin kan zo een bui nooit kwaad! Een beetje later blijkt de bui al verdampt te zijn voor ze ook maar kon vallen, dus… niets aan de hand. Dan zegt zoonlief : “Komen jullie mee naar de voortuin, eens kijken naar … het is af. En daar staat het dan zijn houten damhert.
Amai, zo mooi, onze zoon is een echte kunstenaar in spé. Nu nog even een mooi plaatsje geven in de tuin. Zo bij het prieeltje staat hij mooi.
En dan nog een vraagje aan jullie. Wie heeft er vrijdagavond laat van het prachtige spektakel genoten? Het waren lichtende nachtwolken die je kon zien tot in het zenit. Het is nog nooit gebeurd dat je ze zo ver in het noorden kan zien. Een unieke kans. Heb je het toch gemist? Niet getreurd dan kan je het nog eens gaan bekijken in het volgend filmpje.
Tenslotte nog wat nieuws van de kuikens. De drie oudsten groeien als kool en we denken dat er toch een hennetje tussen zit. In de loop van deze week zijn er nog een heleboel nieuwtjes geboren. De kleine bak zit propvol kleine kuikens.
We zullen ze in een grotere bak moeten steken.
Veel heel warme groeten van uit het Keigathof
De Tuinvrouw