Vrijdag 9 juni 2023,
Dag beste lezers,
De zomer is aangekomen… . Het Europese model heeft het gewonnen van het Amerikaanse.
Ik ga maar eens vroeg de tuin in. Op blote voeten, goed ingesmeerd en met een hoedje op wandel ik de deur uit. De vaasjes aan de voor- en achterdeur zijn dit jaar gevuld met Bidens.
Een roze roos steekt haar bloemen net boven een laaghangende tak van The Cherrytree.
Witte en blauwe klokjes en vingerhoedskruiden trekken enkele bijen aan. Onder de dennen bloeit naast de oranje roos een rode roos.
Hier in de achtertuin is het lekker fris onder mijn voeten. De temperatuur is best nog aangenaam. Een helicopter vliegt luid wapperend met zijn armen door de lucht. Het voelt een beetje als vakantie … al wacht me nog een drukke dag. . Eerst even rustig op gang komen.
Een oranje kamperfoelie bloeit naast nog meer vingerhoedskruiden.
Ik loop nog even terug om een fijne, donkerroze roos te bekijken.
Hij staat weer vol kleine bloemetjes. Mooi voor het oog, maar helaas zonder heerlijke geur. Daar zorgen andere planten dan wel voor.
Wat verderop bloeit een gele Phlomis.
Deze plant wordt jaar na jaar groter. Hij strekt zich zo heerlijk uit op zijn plekje.
Dan sta ik even stil. Ik voel bewust de koelte onder mijn voeten en de rust in mijn hoofd. Dat had ik beter gedaan voor ik gisteren ging slapen. Niet dus, misschien vanavond.
Overal boven en rond mij klinkt vogelgezang. De Hosta’s halen opgelucht adem in de schaduw.
Manlief heeft ze gisteren nog water gegeven dus kunnen ze er weer even tegen.
In de plantencrèche staan weer een heleboel planten te wachten
en morgen gaan we weer tuinen bezoeken met de vvpv. Voorlopig kunnen we geen nieuwe planten in de grond steken. Het is veel te droog en te warm. Dat is compleet zinloos. Even wachten dus.
De planten in de schaduwtuin zijn veel gegroeid. Het houtkot en de houtberg zijn precies gekrompen.
Het lijkt alleen maar zo.
In dochterlief haar tuintje hangt een heerlijke bloemengeur.
De takken van de vuurdoorn buigen onder het gewicht van de talrijke witte bloemetjes.
De struikrozen komen geleidelijk aan in bloei naast een zee van Geraniums.
In zoonlief zijn tuintje bloeit een veelkleurige roos.
En dan wenkt het weiland. Het ligt in de volle zon.
Hoopjes gras geuren heerlijk zoet op het pad. Een warme wind streelt mijn huid.
Verschillende rozen bloeien boven het hekje naast de vogelkooi.
De klimrozen boven Lucinde haar tuintje kan je enkel bewonderen van op een redelijke afstand.
Boven de beukenhaag bloeit nog een andere roos.
Ik wandel rustig verder naar een appelboom wat verderop. Hier hebben we al tweemaal de ransuil gezien. Zoonlief heeft met zijn toestel foto’s en een filmpje van dat mooie beest gemaakt toen hij in de struikborder zat.
De uil hield ons nauwlettend in de gaten terwijl Kjell langzaam dichterbij sloop. Vandaag wil ik hem echter niet storen, dus sla ik linksaf.
Het pad kijkt uit op een paarse roos in de middengang. Ik loop verder en sla dan rechtsaf naar de rozentuin. De rozentuin ligt in de volle zon, maar de temperatuur valt voorlopig nog mee. Even rondkijken, waar zal ik beginnen ? Naast de rozen hebben we een aantal vaste planten gezet.
Het is nog zoeken wat kan en wat niet. Het is hier erg droog en warm in de zomer.
De zonneroosjes doen het in ieder geval goed !
De Geraniums vinden het hier op dit moment ook nog fijn.
De wilde rozen schieten overal uit de grond. Hommels bezoeken de vele bloemen. Vingerhoedskruiden en prikneuzen geven de borders extra kleur en vorm. De Salvia’s hebben het lastig. En daarnaast stelen de rozen de show.
Er staan roze, witte
en paarse te bloeien.
En nu de andere kant … .
Op de pergola bloeien rode en roze (Lady James) rozen uitbundig.
De gele klimroos bloeit in de schaduw er onder.
Roos “Paul Noël” kruipt naar omhoog, maar laat ook een paar takken hangen.
Ze is op zoek naar meer licht denk ik.
De kleine, oranje vlinders zijn uitgelaten op tocht. Het zijn dikkopjes.
Ik wandel verder en kom bij een grote, prachtige rozenstruik die heerlijk ruikt.
Je kan er gewoon niet naast kijken. De bloemen komen donker open en verbleken door de zon.
Een wit voorjaarsroosje bloeit nog en heeft reeds bottels gevormd.
En er blijven maar rozen op mijn pad verschijnen.
Ik moet jullie zeker niet vertellen dat ik een grote fan ben ?
Nu ga ik eerst even naar binnen zoonlief wakker maken. Hij heeft straks examen en zich overslapen is geen optie.
Ondertussen laat ik Lucy buiten.
Dochterlief komt net thuis van haar examen wiskunde. Het is goed gegaan. Dan wil ze Lucy pakken, maar die wandelt rustig verder de tuin in. En toch, …, laat ze zich een beetje verder oppakken. Ze krijgt een dikke knuffel van Lucinde voor ze haar terug op de grond zet. Zo nu wandel ik samen met de kat richting weiland.
Eerst nog even de ademen en koelte voelen van de schaduw. Lucy staat al ongeduldig aan het hekken te wachten.
Ze ruikt iets. En dan gaan we de zon in. Terwijl mijn blote voeten zich een pad banen in het gras is mijn blik op de kippen en de eenden gericht.
De bruine eend staat bij de waterbak, een hen komt uit de rozentuin. Er zitten er nog meer. Ook Lucy loopt hier al rond. Uit het kippenhok klinkt luid gekakel. Is er daar één een ei aan het leggen ?
Hoge rozenstruiken lokken vele insecten.
Op blote voeten wandel ik het hok binnen of toch liever niet. Dat is me net iets te vuil. Rechts voor het hok staat een witte roos in bloei.
Ze is gigantisch geworden. Alle rozen trouwens rond het hok.
Wat zou je willen met al die kippenmest ? Ik loop even het tweede weiland in op zoek naar de kuikens. Waar zitten die toch ? Ik hoor ze ook niet. Aha, ze zitten daar onder de struiken naast het kippenhok.
Achter het kippenhok klinkt een zoemend gezang. Rozen
en vooral de vuilbomen worden bezocht door vele bijen en hommels.
En dan te bedenken dat de bloemetjes ontzettend klein zijn.
Ondertussen begint het toch wel warm te worden. Even pauzeren op het bankje onder de linde met uitzicht op de bloemenweide. Voetjes op de grond, rug mooi recht, omsingeld door insecten. Pluizen zweven door de lucht. Een licht briesje probeert wat verkoeling te brengen.
Plots komen er twee hanen aangestormd.
Ze zien me zitten en gaan elk hun eigen weg.
De gele lupine heeft het gehaald en staat mooi te bloeien.
De vlier bloeit in de struikenborder. Ik denk aan vlierbloesemsiroop, mmm lekker.
De blauwe lupine zijn weer bijna uitgebloeid.
Het is weer tijd om de snoeischaar boven te halen en kilo’s zaden te verwijderen.
Een duif vliegt uit de perelaar. Wat is het leuk om over de paadjes te lopen tussen het hoge gras. Het is wel opletten geblazen, want er zitten hier veel teken.
Pfff, wat is het warm. De bosrand wenkt me ” Kom maar lekker hierheen, het is hier beter !”. En dat doe ik … . De grond voelt hier lekker fris aan. Het is meteen een paar graden frisser. Wat doet dat deugd. De vogels komen hier ook schuilen voor de zon, maar vliegen weg als ze me zien komen.
Ik kan hier helaas niet blijven. Ik adem nog eens diep in en wandel de zon weer in tussen brem en populier.
Rechts bloeien een heleboel gele lelies,
links een wilde roos.
En dan komt dochterlief me halen. “Papa heeft gebeld”. Ik blijf rustig, voeten stevig aardend op de grond om niks van zijn energie binnen te krijgen. Kjell is ondertussen vertrokken naar zijn examen.
Om af te sluiten neem ik jullie nog even mee naar de voortuin. De rozen bloeien samen met de Campanula’s en de vingerhoedskruiden.
De vijver staat vol gele moerasboterbloemen.
De tuinfluiter zit er nog steeds. Lucy had hem op een namiddag bijna te pakken. Gelukkig zaten we ook buiten en kon ik ze nog net wegjagen. Ze ging dan maar wat verder in de schaduw liggen. Later liep ze er te spelen met een muis. De muis vloog wel dertig centimeters omhoog. Ik keek toe, maar liet haar doen. Nu ligt de muis dood naast de vijver.
Maar … de tuinfluiter is er nog en die laat ze wijselijk met rust.
Vele piepkleine vergeet-mij-nietjes vormen samen met wikke een echt bloementapijt rond het terras.
De tuinstoelen en -tafel verhuizen we van her naar der in de schaduw om aan te eten. Op dit moment typ ik het laatste van mijn blog hier uit op de laptop van manlief. Het is nog wat zoeken, maar het lukt.
Zo dat was het dan weer.
Bedankt lieve lezers
Warme groeten
De Tuinvrouw