Zaterdag 2 december 2023,

Dag beste lezers,

Net op de valreep beslist het weer eind november om te draaien. Het wordt droog en grijs.

Binnen brandt gezellig de houtkachel. Ik ga enkel naar buiten om de beesten te voeren en hout te halen.

Maar vandaag sta ik op en zie door het raam een wit bevroren tuin. De lucht is hemelsblauw en de zon is terug. ’s Morgends dwarrelen nog enkele piepkleine sneeuwvlokken naar beneden. Het stelt allemaal niet zoveel voor.

De tuin ingaan is nog niet aan de orde. Eerst gaan we het voorlopig rijbewijs van Lucinde ophalen. Na zoonlief is ze de volgende die we gaan leren rijden. En terwijl we toch in Aalter zijn gaan we hier maar naar de bakker en de action om nog wat kerstboomhaakjes te halen.  Tenslotte springen we nog even binnen in de papieren lochting in Bellem. Daar treffen we Marleen en Jonas aan. Even een gezellige babbel maken aan de pelletkachel en dan een paar boeken uitkiezen. Dochterlief heeft er ook één mee voor haar oc. Ze zit in haar laatste middelbaar humane wetenschappen.

Ondertussen is het alweer kwart voor drie en ik heb net de vogels en kippen van eten en drinken voorzien. Dan is het tijd om de tuinvogels te verwennen. Ik hang hier en daar wat mezenbollen op.

De zon valt nog net op het tuinhuis.

Binnen in het tuinhuis, de garage en de serre staan de Agapanthussen en Tulbachia ’s beschermd tegen de vorst. Dat was nog een hele klus. Gelukkig kreeg ik hulp van zoonlief die toevallig thuis was.

Een merel vliegt over de tuin en landt in een den. Hij heeft de mezenbollen gezien, maar schrikt als ie mij ziet. Dan zoekt hij maar wat beschutting verderop en wacht geduldig tot ik weg ben.

Brr, het is toch niet warm in de schaduw. Het gras is hier nog helemaal bevroren.

Ik wandel langs ons huis naar voren, de zon tegemoet.  De zwammen op de boomstam zien er maar verkleumd uit.

Vooraan staat een nieuwe voederplank, gekregen van de Sint. Hij kwam vorige nacht langs met zijn Pieten. Maar zijn Pieten waren wel heel enthousiast. De houtkachel stond deze morgen helemaal scheef, alsof hij wel vijf centimeter was verschoven. Was de schouw dan misschien te smal ?

Binnen ligt manlief te genieten van een schoonheidsslaapje. Hij heeft nog een heleboel in te halen. Achter het glas blinken slingers en bollen in onze kerstbomen. Dit jaar kozen we voor een kerstboombos. het kerstdorp slingert zich errond.

Lucy wandelt dit jaar wel erg veel met opgeheven staart rond de kerstbomen en door het dorpje. Het is een wonder dat ze nog niets gebroken heeft! Maar ook dan vinden we dat niet erg, hoor. Tegenwoordig ligt ze ook graag in haar blauwe huisje of bovenop haar krabpaal dicht bij de houtkachel.

Gisteren was er een winterwandeling van de school van Ursel die langs ons huis passeerde. De leerkrachten parkeerden hun auto vooraan en zorgden voor veel plezier. Ze tekenden een hinkelspel op straat, stonden klaar met een grote rekker en zorgden voor wielen en stokken om die voor te bewegen. Wij zorgden voor wat sfeervolle verlichting met kaarsjes en de buren zorgden voor een versnapering. De lucht gonsde van plezier en een positieve energie vlak voor onze deur. Ik word er nog blij van als ik er aan denk. Dank je wel daarvoor.

Dan loop ik langs de andere kant terug naar achteren. De bomen ogen nu echt wel kaal.

Hier en daar dwarrelt er nog een laatste blad naar beneden.

De Hosta’s zijn in de grond gekropen. Hun potten staan er beteuterd bij.

De kerkklokken luiden. Auto’s razen verder. Stilletjes aan trekken wolken voor de zon.

De blauwe haan wandelt door Lucinde haar tuintje op zoek naar wat lekkers.

Als ik de vogels eten geef krijgt hij van mij ook altijd een handje maïs dat ie dan snel opeet. Maar nu heb ik even geen tijd.

De paarse Salvia hangt er maar slap bij.

Hopen bladeren liggen in de moestuin te wachten om open gespreid te worden.

De Laurier steekt mooi groen af tegen de oranjebruine beukenhaag.

Rechts ziet het gras wit, voor me is het groen.

Je kan duidelijk zien waar de zon er overdag bij kon en waar niet .

Mijn adem vormt wolkjes. Het wordt nog een beetje kouder.

Eenden en kippen genieten nog even van het buiten zijn.

Grasaren wiegen in de wind.

Een kip zit op een gezakte takkenwal. De Eucalyptus staat fier rechtop.

De wilgen vormen een horizontale lijn doorheen te tweede weiland.

De natuur verstilt en vertraagt. Een koude wind ontmoet mijn rug. Ik ril en ga verder.

De beukenhaag heeft langs deze kant heel wat blad verloren. De toren komt weer in zicht.

Onze speciale eik blijft mooi groen,

een andere verkleurt geel.

De nevelzwammen zijn bedekt met een dun laagje ijs.

En dan is …  mijn tweede batterij van de kodak plots plat. Hmm, wat een pech. Maar mijn vingers krijgen ondertussen toch te koud om verder te schrijven en ik heb wel wat dorst. Even binnen opwarmen bij de houtkachel. Dat zal deugd doen. En daar tref ik onze kat aan. Ze houdt niet van de kou.

Later doe ik nog samen met manlief de Dahlia’s uit. We steken ze weer in kuipen onder een laag turf tot volgend jaar. Buiten eten de woelmuizen ze op en in de garage blijven ze er af.

Tenslotte werken we nog de kerstversiering af. Zo nu is alles klaar voor als ons mete- en petekindje komen voor de Sint.

Warme groeten

De Tuinvrouw