zaterdag 20 februari 2021,

Dag beste lezers,

Na een weekje echt winterweer schieten de temperaturen de lucht in. Het is bijna niet te geloven dat we vorige week nog een – 10°C op de de thermometer konden aflezen ! Alles was toen bedekt met een fijn  wit laagje.

Veel te koud om een blog te schrijven … . We moesten elke avond de drinkemmers van de beesten naar binnen brengen om ze dan de volgende dag weer buiten te zetten. Een heel werk, maar dat hebben we er graag voor over. We zien ons beestjes graag.

Op het werk was er plots niet meer genoeg te doen voor ons allen, of toch geen ruimte genoeg binnen volgens de coronaregels. Dus kreeg ik er die week een extra dagje bij. In onze tuin konden we ook niet veel uitvoeren.

Manlief en ik gingen des te meer wandelen om volop van de winterpracht te genieten. Goed ingepakt, manlief met de kodak en ik met de verrekijker samen op pad. Heerlijk gewoon. Het voelde als een weekje vakantie of … toch bijna. We gingen samen naar het Drongengoed om damherten te spotten. Helaas die waren nergens te bespeuren, maar we zagen wel een grote groep reeën. Dan reden we naar de Lembeekse bossen, het heidebos in Moerbeke en de fondatie van Baudelo in Sinaai. Het waren op en top mooie wandelingen. Vele speciale vogels kruisten ons pad onder andere koperwieken, kuifmezen, goudhaantjes, een boomklever, zes ooievaars en een ijsvogeltje. Op het einde van die week gingen de temperaturen weer omhoog en de nacht van zondag op maandag begon het te regenen. Tegen maandagmorgen was de sneeuw zo goed als verdwenen. Op het werk zijn we aan het wieden geslagen. En ook thuis zijn we begonnen met de grote lenteschoonmaak van de tuin. Tijd om de dode vaste planten af te knippen en onkruid te verwijderen. Manlief heeft de hogedrukreiniger uitgehaald en het terras vooraan afgespoten. Dan mocht zoonlief helpen om de Agapanthussen terug op hun plaats te zetten. Vandaag is best wel een zonnige dag met veel warme wind. De krokussen staan te bloeien.

Maya en Willy hebben hun familie meegenomen en dwalen door de tuin. Ze zijn samen hard aan het werk om nectar en stuifmeel uit krokussen en sneeuwklokjes te verzamelen. De sneeuwklokjes stonden nog laag de vorige dagen, maar vandaag zie ik ze voor het eerst groter worden.

Ze staan samen in groepjes, vormen een boog rondom het prieeltje vooraan. De houten damherten zijn nu helemaal uit elkaar gevallen … manlief heeft besloten om de resten ervan op te ruimen. En dat is niet het enigste, ook de rieten zeteltjes van mijn grootouders geven er de brui aan. Het is tijd om ze los te laten en tijd voor iets nieuws.

De mezenbollen hangen er verlaten bij. De vogels vinden genoeg ander lekkers. Het roodborstje zingt dat het een lieve lust is. Merels vliegen over de tuin. De wind blaast tegen mijn rug. De struikkamperfoelie was tijdens de winter helemaal opgehouden met bloeien. Maar kijk, nu begint hij helemaal opnieuw. Zijn witte bloemetjes hangen als lampionnetjes aan zijn takken. Je kan hem al van verre ruiken tot grote vreugde van de bijtjes. De tuin is gevuld met één en al bloemengeur het gezoem van bijen en hommels. De bomen zwaaien met hun kale takken heen en weer. Een zwarte kat verschijnt in de voortuin. Ze heeft haar pootje bezeerd en mankt. Maar ze heeft dorst en er staat water in de schaaltjes van de hosta’s dus … . Een vogeltje vliegt snel weg. De lucht weerspiegelt in het water van de vijver tussen het vele groen. Aan de voordeur bloeien de tête à têtjes en de blauwe druifjes.

De roodborst vliegt toch nog naar de mezenbol gevolgd door een heggemus. Hoog in de beuk zit een duif heen en weer te wiegen. Ik wandel rechtsom het huis naar achteren. Links vormen sneeuwklokjes een witte strook,

rechts vormen ze een tapijtje aan de voet van de boeddha.

Een beetje verderop staat een witte helleborus te bloeien. Ik heb hem kado gekregen en ben er reuzeblij mee.

In de achtertuin staan de eerste krokussen naast enkele sneeuwklokjes te bloeien.

We hebben de indruk dat er een heleboel verdwenen zijn. Ze hebben afgezien van de droogte, de woelmuizen en de eekhoorn. Er is niet veel aan te doen. Maar ik ga toch nog wat afwachten, misschien moeten ze gewoon nog bovenkomen, wie weet ? Verderop spreiden de Cyclamen verder en verder uit.

Ook dit jaar zien we een heleboel nieuwe zaailingen. Eerdere zaailingen staan nu ook al te bloeien. Deze plant voelt zich hier op en top op zijn plaats. We maken plannen om ze in potjes verder op te kweken en ze dan op andere plaatsen in de tuin uit te planten. Ik zie het al helemaal zitten.

Helleborussen bloeien aan de achterdeur. Onder Nestor wiebelen de witte klokjes heen en weer. Een beetje verderop staan enkele paarse krokussen te bloeien.

In het gras zijn overal kleine putjes gegraven. Meneer en Mevrouw Eekhoorn zijn weer eens op zoek geweest naar noten. De toverhazelaars staan nog steeds te bloeien maar hebben nu toch hun beste tijd gehad. En ook langs de andere kant van het huis staan sneeuwklokjes te wuiven.

Een grote groep paarse krokussen met donkeroranje stamper en gele meeldraden trekken mijn aandacht.

Deze doen het hier echt zeer goed. Ze zaaien zich uit, de groep wordt steeds groter. Ook hier hebben ze hoog bezoek van Familie de Bij. Dan loop ik verder naar achteren.  Aan de zijkant staat een groepje donkeroranje krokussen te bloeien

en in een zijpark bloeien de blauwe mini irissen.

Dat zijn ook van die dankbare plantjes en oh, zo mooi!

Aan de overkant van het gras staan de krokussen in pasteltinten te bloeien.

Een groot deel van die bollen zit er nog in, maar een beetje verderop heeft Mevrouw Woelmuis gewroet met alle gevolgen van dien. Dan zie ik plots een felgele verschijning door de tuin fladderen. Het is Meneer Citroenvlinder die uit zijn winterslaap is ontwaakt en volop van het zonnetje geniet. Naast de Familie Bij verschijnen ook al de eerste Koninginnehommels in de tuin.

Ze laven zich dankbaar aan de heerlijke nectar. De lente is begonnen. Een koppel pimpelmezen komt een kijkje nemen in een vogelhuisje. “Is dit een geschikte plaats voor ons nieuwe nest ?” fluiten ze elkaar toe. “Misschien, we zien nog wel”.

In de schaduwtuin bloeit braaf een groepje witte krokussen.

Deze hebben geluk, zij zijn niet aangevallen door de woelmuizen of de eekhoorn.

Ook in zoonlief zijn tuin staan grote groepen oranje

en paarse krokussen te bloeien.

Ze voelen zich vrolijk in het warme lentezonnetje. De grotere krokussen doen het daarentegen niet goed. Dat is iets om in ons achterhoofd te houden bij een volgende aankoop.

In dochterlief haar tuintje staan de sneeuwklokjes in steeds grotere groepen.

Dit waren de allereerste die we in ons hof geplant hebben. Wat zijn ze toch mooi.

Manlief is nog druk in de weer en heeft al snel te warm.

Ik loop nog even door tot achteraan. Benieuwd hoe het daar met onze nieuwe bollen is gesteld ?  De eerste gele krokussen bloeien.

Ze vormen gele lichtjes wijd verspreid in het weiland. Het begint met een dertigtal. Niet veel, maar toch een begin … . Zondag telt manlief er liefst honderdvijftig. Een heleboel zal je misschien denken, maar op zo een groot oppervlak valt dat nog tegen.

Verderop zien we dat onze speciale eik een harde slag van de vorst gehad heeft. Al zijn bladeren zijn kapot. Toch heb ik er vertrouwen in dat hij wel weer opnieuw zal uitlopen.

Tenslotte zie ik dat onder de oude perelaar de eerste paaslelie bloeit en de andere zullen snel volgen.

Hoera, het is lente, het is begonnen … . Alles gaat snel, veel te snel. En eigenlijk leven we nu boven onze stand. ja, het is echt te warm, hoor. Het is nog maar februari.

Geniet ervan lieve lezers van het zonnetje. Ga naar buiten en kijk hoe de natuur ontwaakt.

Voor degene die het moeilijk hebben, ik denk aan jullie en stuur jullie wat positieve energie. Geef de moed niet op.

Warme groeten

De Tuinvrouw