25 december 2018
Dag beste lezers,
Het is alweer kerstmis, dus allemaal een vrolijk kerstfeest gewenst! Kerstavond, de avond waar we allemaal zo lang naar uitgekeken hebben is alweer voorbij. Maar het was alweer gezellig samen met de familie. De versiering was weer dik in orde, de kinderen zorgden voor de animatie en wij voor het eten. Met wat pakjes voor een prikje onder de kerstboom maakten we elkaar blij. De traditionele soepterrine werd uit de kast gehaald en op tafel gezet, gevuld met een zoete pompoensoep.
En na het hoofdgerecht: gevulde parelhoen met veenbessen, peertjes, witloof, kroketjes en niet te vergeten de crème de marrons en andere saus, kwamen dan onze koffiekannetjes en suikerpotjes tevoorschijn.
Vandaag ruimen we alles een beetje op en mogen we onze benen ergens anders onder tafel steken.
Nu is het tijd om de tuin in te gaan: het is alweer een mooie dag, blauwe lucht en een stralende zon. Het heeft lichtjes gevroren, best wel koud aan de vingers om te schrijven.
Het gras en de bladeren knisperen onder mijn voeten, terwijl ik naar het kippenhok stap.
Daar laat ik de restjes van het feestmaal achter. De kippen beginnen direct te smullen. Uiteraard krijgen ze ook nog maïs. Er ligt een dun laagje ijs in hun drinkbeker, maar ze kunnen er voorlopig nog wel van drinken.
De kippen achteraan willen wel naar buiten, maar mogen niet. Ik zou liever geen vos op bezoek hebben, je weet maar nooit!
Manlief zit met de kodak in de aanslag een heleboel mooie plaatjes te schieten.
Ik adem de frisse lucht in en luister naar de vogels en de kippen. Met mijn ogen op de grond gericht zie ik de blaadjes van de boterbloemen bedekt met een dun laagje ijs. Prachtig, schoonheid zit in de kleine dingen.
Ik loop verder de tuin in en zak met mijn rode laarzen in het gras. En kijk daar zijn ze weer de wilgenkatjes in de top van de wilgenhut. Zo pluizig wit blinken ze in de zon.
De wind speelt door mijn haar, laat de bladeren van de beukenhaag ritselen en de takken van de sparren zachtjes heen en weer bewegen. Hoog in de boom zit een koolmees te kwetteren, hij hupt over de takken op zoek naar insecten.
Onder de perenboom liggen een paar takken, uitgekraakt door de laatste, hevige wind.
Net daar staan nog een paar paddenstoelen. Zouden er kabouters in wonen? Och arme, die krijgen dan zo een tak op het dak van hun huisje, zo vlak voor kerst!
Nu loop ik terug richting huis, langs de rozentuin. Daar staat een struikkamperfoelie te bloeien met zijn witte bloemen.
Even aan ruiken, ik kan het niet laten. En ja hoor, een zoete geur vult mijn neusgaten. Toch fijn dat we dat allemaal kunnen waarnemen en kunnen beseffen, die geuren en kleuren. Dan ga ik nog eens naar onze Viburnum kijken en ruiken. Mooie kleine bloemetjes kleuren de struik roze.
Tenslotte kom ik nog langs de Magnolia. Zijn bloemknoppen beginnen al te zwellen. Nog even wachten lieve struik, jouw beurt komt nog. Het is nog wat te vroeg!
Dat was het dan alweer, lieve lezers.
Tot de volgende keer, nog een fijne kerstdag
Groetjes
De tuinvrouw