Zondag 5 januari 2020,

Dag beste lezers,

Eerst en vooral wil ik jullie een voorspoedig en gezond 2020 wensen. Dat jullie dit jaar ook kunnen dromen en hopen, genieten van de kleine dingen en tot rust mogen komen. Zoek het vooral niet te groot! En tenslotte wens ik jullie nog heel veel lees- en tuinplezier.

Laat mij beginnen bij de laatste dag van vorig jaar, 31 december 2019. Deze laatste dag eindigt in een veelvoud van grijstinten. Om 17u besloot ik nog een laatste keer in de tuin te lopen. Een grijze lucht en groen gras, een beetje weemoedig, alweer een jaar voorbij en nieuwsgierig, wat zal het nieuwe jaar ons brengen?

Eén januari start alweer met dezelfde grijze lucht. Vroeger had je regenlaarzen nodig om door een het zompige weiland te lopen en de grachten stonden vol met water. Dit jaar alvast niet.  Veel tijd om in de tuin te lopen is er niet, snel even de dieren verzorgen en dan gaan nieuwjaren bij mijn ouders en mijn schoonmama.

Op twee januari besluiten we toch maar om wat te gaan snoeien, de lucht is nog steeds grijs en het is droog. We gaan de wilgen snoeien, sommigen worden geknot, anderen een beetje bijgeknipt. Ook de wilgenhut wordt aangepakt,

dood materiaal wordt verwijderd, takken die te hoog komen worden ingekort.

Mooie takken van speciale wilgen worden in de grond gestoken. Hopelijk slaan er toch een paar aan, dat blijf altijd een verrassing. De rest wordt in één of andere takkenwal gestoken.

Vrijdag 3 januari is nog steeds grijs, maar er valt nattigheid uit de lucht. Het is weer eens iets anders. Tijd om naar de bibliotheek te gaan en straks wat te strijken, ideaal. De hoeveelheid regen die valt is niet bijzonder, een liter of vier. Het stelt allemaal niet zoveel voor.

En dan,  op zaterdag sta ik op met een blauwe lucht, eindelijk daar is de zon weer! Ik loop de tuin in met de kodak en begin foto’s te maken. Er is niet echt veel speciaals te zien, dus maak ik maar wat overzichtsfoto’s.  Ik ben echt benieuwd hoe het dit jaar weer allemaal tot leven zal komen.

Een paar Helleborussen steken al met hun bloemknoppen boven de grond.

De frambozen staan bruin verkleurd te wachten in de rij. De serre is leeg, enkel de druiven staan nog langs de kant.

De schaapjes grazen in de wei, de hanen kraaien.

Een vliegtuig vliegt al zoemend door de lucht.

Dan is het alweer verdwenen en hoor ik de mezen kwetteren in het bos. Voorlopig is het nog rustig, straks komen er weer een heleboel wandelaars en joggers van deze mooie plek genieten.

Rozenbottels geven nog wat kleur aan het landschap.

Hier en daar staat een brem. En daar zit ie, de koolmees in de oude perelaar achteraan. Een merel slaat alarm in het bos. Het is al een tijdje geleden dat ik onze meisjes (de damherten) heb gezien, maar ze zullen wel weer verschijnen op het moment dat ik ze niet verwacht. In het weiland hiernaast is een mol druk bezig geweest of is het een hele familie? Amai, al die hopen.

De stek van de kamperfoelie heeft het gehaald en staat prachtig te bloeien.

En ook de toverhazelaars doen hun best.

Raar, eentje heeft totaal geen bloemen, hoe zou dat toch komen? Tegen de middag zie ik alweer wolken verschijnen, kapers op de kust.

In de loop van de namiddag wordt het dan alweer helemaal grijs. Maar we blijven niet bij de pakken zitten en gaan weer naar buiten. Met de kruiwagen en de riek wordt de goed verteerde compost naar het pompoenenpark verhuisd.

Tijd om bladeren in het gras op te ruimen. Hoog tijd, want de krokussen staan er al overal goed door. Het is dan ook uitkijken, sommige hebben zich zelfs op het pad gezaaid. Ieder jaar komen de krokussen vroeger boven. Ja, zelfs voor de sneeuwklokjes, hoe raar is dat. Maar nu zien we de sneeuwklokken toch vanonder de bladeren komen. Nog even geduld… en dan begint het bloemenspektakel weer. Ik kijk er alvast naar uit!

Ook tussen de cyclamen worden heel voorzichtig de bladeren verwijderd. De lentecyclamen hebben zich hier goed uitgezaaid. Dat is dan ook de bedoeling!

Zo nu ligt de compost weer vol met afgevallen bladeren, het verteren kan weer beginnen.

Vandaag is het alweer grijs, maar geen nood, er is nog van alles te doen in de tuin. Een groep staarmezen zit boven mijn hoofd te zingen in de paardenkastanje. Het zijn zo een schattige, pluizige bolletjes.  En daar komt manlief met een snoeischaar en een spa. We gaan vandaag wat planten verzetten en nog wat snoeien.

Zo dat was het voor deze keer.

Vele warme tuingroeten

De Tuinvrouw