zaterdag 12 oktober 2019,
Dag beste lezers,
Het is vandaag een grijze dag, hier althans, maar het is warm. Manlief en ik besluiten om een boswandeling te maken. Het is tijd om wat paddenstoelen te gaan spotten en misschien krijgen we ook nog de damherten en reeën te zien. En waarom zouden we de auto nemen als er hier aan ons achterdeur een bos ligt.
Natuurpunt Zomergem heeft hier een aantal bossen aangekocht, er een mooie wandeling in uitgestippeld en dit jaar in september geopend. Dus genieten maar!
Daar gaan we dan, elk met een kodak, op pad. We lopen langs het mini rammetje
en de pony’s die ons direct in de gaten hebben.
Ze kijken ons nieuwsgierig aan. We lopen door tot aan het bordje van natuurpunt. Vanaf hier volgen we de oranje driehoekjes.
Een mooi graspad leidt ons door een stuk weiland en al snel komen we bij de eerste paddenstoelen. Het is heksenboter die over het groene tapijt uitgesmeerd ligt.
Naast de paddenstoelen zijn er ook nog andere dingen te zien zoals deze zwarte kortschildkever die midden in het pad op stap is.
Uitkijken dus dat we hem niet plat stampen!
Een beetje verder zitten verschillende kleine vuurvlinders op de enige bloeiende bloemen die er nog staan.
Tot hier dus, door het weiland. Nu gaan we het bos in. Het bos verwelkomt ons met groene mostapijten, dennen, lijsterbessen, varens… De vogels zingen nog alsof het alweer lente is. Ik hoor de roep van een specht. Aan de voet van een boom staat een groepje paddenstoelen naar mij te lachen.
En kijk daar, wat een gigant aan de rand van het bos!
Het is de dennenvoetzwam.
We volgen het pad dat hier nog breed is, steken een stukje weiland over en komen zo op een smal paadje in een volgend bos terecht. Dit paadje leidt ons tussen de varens, dennen, lorken, een enkele eik en al grote hulsten doorheen het bos.
Op sommige plaatsen staan de paddenstoelen om te krullen van de droogte. Het heeft al wat geregend, maar het is lang nog niet genoeg! Dan komen we langs een plek waar het net iets natter is. We worden direct beloond met een heleboel zwammetjes met bruine hoedjes.
Daarnaast staan ook feloranje koraalzwammetjes.
Wat is de natuur toch mooi! We lopen een eindje verder. Hier staan plots meer berken, lijsterbessen en enkele eiken.
Hier staan dan weer witte zwammetjes.
We wandelen over een houten plank, langs een grote beuk en verlaten dit bos via een hekje.
Nu even een kort stukje langs de baan en in de bocht naar links een prachtige dreef in.
Een landbouwer is met een klein, groen tractortje zijn land aan het bewerken. Hier kan je duidelijk zien hoe droog het nog is. Willen of niet we worden overal met onze neus op de feiten gedrukt.
Dan staan er weer prachtige, witte champignons langs de kant van de weg.
Manlief denkt dat ze eetbaar zijn, maar we blijven er toch liever af. Let op! Eetbare en niet eetbare paddenstoelen gelijken erg op elkaar als je geen kenner bent. En het eten van een giftig exemplaar kan erg nare gevolgen hebben. Blijf er alstublieft af als je niet zeker bent!
En helaas ligt er een beetje verder een groot tapijt in de gracht gesmeten. Grrr, wie doet nu toch zoiets, erger… Laat het los en geniet van de wandeling, dat moet. We ruimen het later wel op, anders blijft het toch maar liggen.
Dus wandelen we verder. Aan het einde van de dreef worden we beloond met een weids uitzicht met aan de horizon de kerktoren van Oostwinkel.
We zetten onze wandeling verder, maar snijden een hoek af. Zo komen we door het bos een sponszwam tegen.
Het is best wel een grote zwam. Hier en daar zijn er wat bomen afgezaagd. De rand van een afgezaagd overblijfsel is bedekt met hars. Ook mooi, toch ?
Aha, we komen weer op het pad van natuurpunt terecht. De gele stippen op de bomen duiden het pad aan tussen varens en bomen. Af en toe moet je over een omgevallen boomstam stappen.
Een café of een taverne vind je hier niet, maar er is wel iets om op te zitten voorzien.
Breng dus gerust een koekje en drankje mee en neem je afval mee naar huis. Zo kan de volgende wandelaar volop van de mooie natuur genieten.
Op deze wandeling moet je ook de tijd nemen om eens goed rond je te kijken, onder, maar ook boven. Op dit moment zit het hier vol met mezen: zwarte mezen, kuifmezen, staartmezen. Niet de gewone mezen. Ze zijn op trek, ze gaan terug naar het zuiden. Breng gerust een verrekijker mee. Dus als je je geroepen voelt, het is de moment.
Na het bos volgt nu een stuk weiland. Hier heeft natuurpunt verschillende grote cirkels gemaakt met bosgoed.
Het is de bedoeling dat er enkele zich ontwikkelen tot grote bomen en de rest van het bos zich op natuurlijke wijze ontwikkelt. Dat moet zeker lukken, maar dat vraagt tijd en dan moeten ze eraf blijven!
Dan gaan we een oud beukenbos in.
Dat wandelen we even later weer uit door de groene bosrand tot aan de straat.
Aan het einde kijken we uit op een weide met koeien. Het is blijkbaar melktijd: de koeien lopen netjes op een rijtje achtereen richting stal.
Nu loopt de wandeling weer een stukje langs de weg, rechts is er een kleurig stukje land met gele mosterd.
Het fleurt heel de buurt op. Een beetje verder aan de overkant van de gracht zit een gat in de grond. Wespen vliegen druk in en uit.
Het is natuurlijk weer manlief die dat gezien heeft. Hij ziet werkelijk alles.
Een beetje verder zijn drie mannen druk in de weer om gehakselde maïs in balen te draaien. De beesten moeten deze winter ook eten.
Na een tijdje gaan we het bos weer in. En daar zijn de paddenstoelen weer : bruine zwammen met een witte rand,
witte zwammen,
zwammen op een boomstam.
En wat zeker niet mag ontbreken : de vliegenzwam, de fantasie van ieder kind. Mooi om naar te kijken, maar blijf er vooral af!
Wij zijn vandaag gewoon rechtdoor gewandeld en dus niet meer links af geslagen. Zo komen we uit bij het veldkruis, waar je ook de wandeling kan beginnen.
Ik wil nog even naar de poel gaan kijken. Deze staat natuurlijk droog, hoe kan het ook anders… Best wel beangstigend, het is al midden oktober!
Dan gaan we nog via een opstapje over de draad, het bos weer in, op het einde naar links, het graspad op, terug naar huis.
Ik hoop dat jullie van deze wandeling hebben genoten, het is eens iets anders dan de tuin, maar het moet ook kunnen vind ik.
Veel warme herfstgroeten
De Tuinvrouw