donderdag 14 februari 2019,

Dag beste lezers,

Na veel grijze luchten, regen en veel wind komt nu de zon weer te voorschijn. Het begon aarzelend in het begin van de week met eerst nog wat wolken en dan wat zon tot vandaag met volop zon en nog een beetje wind. Ik voel me als herboren, heb er weer helemaal zin in, meer energie,… .

Vorige week nog wat aarzelend aan de tuin begonnen, gisteren er vollenbak ingevlogen. Voorzichtig bladeren verwijderen, want kijk, daar zit misschien een crocus of een sneeuwklok.  Dus gisteren geen tijd om een blog te schrijven, maar toch even genieten. Als ik het afval wegvoer kom ik langs de crocussen die nu staan te bloeien.

Of gewoon even opkijken terwijl ik wied en kijk daar zit mijn maatje op de grond vlak bij mij. Weet je nog wie het is? Juist het is het roodborstje. Even genieten en dan weer voortdoen. Ook de buren zijn buiten bezig, ik hoor een bladblazer en een kettingzaag en de buurman die vrolijk een wijsje fluit.

Vandaag even rustig aan de dag beginnen met een tasje thee en wat fruit en nootjes. Dan naar de winkel en later soep opwarmen want manlief is thuis deze namiddag. Het is valentijn, mooi weer en zo kunnen we samen van de tuin genieten. Dus lopen we nu allebei met een kodak rond, foto’s maken, blog schrijven en niet te vergeten genieten van de zon. Ik heb mijn trui al uit, want ik krijg al te warm. Heerlijk, de eerste dag dat we buiten kunnen eten, zo vroeg op het jaar!

De zon schijnt voloop, de lucht is blauw, vliegtuigen trekken witte lijnen door de lucht en de maan is ook al te zien.

De krokussen hebben hun blaadjes wijd opengespreid en zitten vol bijen. Hun gezoem vult de lucht.

Ik moet opletten waar ik loop, ze zitten echt overal. De bijen wringen zich in allerlei bochten om al de nectar uit de bloem te kunnen halen. Na een tijdje is die blijkbaar op en verplaatsen ze zich naar de bloemen achteraan in de tuin. Deze komen namelijk later open. Achter mij hoor ik geritsel, het ziin twee merels die door de bladeren huppen. De Helleborus bloeit, maar die schijnt de bijen niet te interesseren.

Op de struikkamperfoelie zitten er enkele, ze worden gelokt door zijn heerlijk zoete geur. Een bij kiest iedere dag een soort bloem uit, waar hij dan de hele dag naar toe vliegt … en de krokussen zijn duidelijk in de meerderheid. De keuze is dan ook snel gemaakt. Dit wordt vast weer heerlijke honing van Urselse bodem. Ach neen, het is nu Aalter.

De lucht zit vol met kleine muggen of vliegjes. Ik zit op het bankje in de voortuin in de zon. Tjirp, tjirp klinkt het plots. Ik kijk naar de mezenbol en daar zitten twee staarmezen, wat een mooie beestjes zijn dat toch. Er komt een koolmees bij. Dat moeten ze niet weten, ze jagen hem weg. “Ja maar” denkt de koolmees, “ik lust ook wel wat!”. Plots schrikken ze en vliegen weg. Dan komt er een pimpelmees op zitten en een vink loopt in het gras. En zo gaat het maar door, er zijn hier zoveel vogels. Ze weten waar het goed is. Vrolijke Valentijn, lieve vogels, fijn dat jullie er zijn! Wat zou het hier doods zijn zonder jullie gezang.

Ik stel mij recht en ga maar eens naar de tuin achter het huis, linksom. Hier in de schaduw is het toch nog wat fris, zo zonder trui. Maar ja, wat zou ik willen het is nog maar februari.

Een groep paarse krokussen wordt druk bezocht door bijen.

Wat verder staan verschillende kleine groepjes van speciale soorten : witte, gele, roze, oranje en lilablauw.

Onze eerste vroege krokussen staan verderop volop te bloeien. Ze vormen een heus bloementapijt in het gras.

Manlief zit op zijn knieën op een kussen rustig foto’s te maken en te kijken naar al deze pracht van de natuur. Dit wordt vast nog vervolgd … Het is een mix van krokussen in verschillende pasteltinten en alweer is het een gezoem van bijen van jewelste. Twee bijen vechten om een bloem die nog moet open gaan. Dan vliegen ze verder. Keuze genoeg! Sommige geuren heerlijk, vooral die witte.

He, daar staat een krokus buiten het krokusbed, en een beetje verder onder het wasrek staat nog één. Deze hebben zich uitgezaaid. Ik denk dat het van deze soort zijn:

En wat zie ik daar ? Meneer en mevrouw Doornik op wandel in de schaduwtuin op zoek naar insecten. Een beetje rommelen tussen de bladeren op de grond, vlakbij de sneeuwklokjes. “Zeg, hier moeten jullie niet zitten”. “Is de tuin dan niet groot genoeg?” zeg ik. Ze kijken me verbaasd aan. “Laat ons met rust, we doen toch niks verkeerd” denken ze. Ik laat ze dan maar, want ik kan ze daar toch niet wegjagen.

Een beetje verderop staan onze driekleurige krokussen te bloeien. Ze vormen reeds grotere groepjes en de bijen zijn er dol op.

Zeg nu zelf, wie vindt deze nu niet mooi ?

In een hoekje staat nog een doos Cyclamen op een nieuw plaatsje te wachten.

Deze hebben we vorige week gekocht in het arboretum van Kalmthout met het sneeuwklokjesweekend. De toverhazelaars stonden er ook prachtig bij. Het is echt de moeite om ze ook eens te gaan bekijken. Het is wel even rijden, maar ja, je moet er iets voor over hebben.

Zo ik ga het hierbij laten. Manlief is ondertussen ook gestopt met foto’s maken. Tijd om de Cyclamen in de grond te steken … en dit is het resultaat.

Ik wens jullie allemaal nog een heel fijn weekend. Geniet van het prachtige weer en tot binnenkort.

Groetjes

De tuinvrouw