Zondag 5 april 2020,

Dag beste lezers,

Het is alweer zondag, een dag waarop niets echt moet en alles mag…

Dat was vroeger…

Vroeger gingen we dan ook een weekje weg rond deze periode, meestal naar het zuiden van Frankrijk, vorig jaar naar Noord Italië. Nu kunnen we enkel naar enkele filmpjes kijken, die Kjell gemaakt heeft. Het zijn mooie herinneringen…

Wie had vorig jaar ooit kunnen denken wat er nu zou gebeuren. Gelukkig, wij althans niet!

Maar bon, het weer dat we daar hadden is nu naar hier gekomen. Daar kunnen we alvast van genieten.

Het is kort na de middag, manlief ligt in een tuinstoel siesta te houden, de kinderen zitten elk met hun laptop aan een tafeltje in de zon. De ramen en de deuren staan open om de subtropische lucht binnen te laten.  Opgelet, je kan verbranden buiten, haal je zonnecrème maar boven!

Ik zit in het gras in de voortuin. Overal rond mij staan madelieven en paardenbloemen te  bloeien. In de lucht vliegen een heleboel kleine insecten. De treurwilg is frisgroen uitgelopen. Zijn lange, dunne twijgen waaieren zachtjes uit in de wind.

Daarnaast staat de krentenboom prachtig te bloeien met de helder blauwe lucht als achtergrond.

Aan de andere kant staan de Forsythia’s nog geel van de bloemen. De bloemknoppen van de blauwe regen worden dag na dag groter.

De hosta’s tegen de muur zijn al goed uitgelopen.

De lente is gelanceerd. Alles wordt steeds groener. Op de achtergrond hoor ik een hond, de fazant kukelt verderop en daarnaast hoor ik enkel het ruisen van de wind. Wat is het toch heerlijk rustig. Vogels zingen in de bomen.

Deze morgen heb ik de broodmachine terug aan het werk gezet. Tegen de middag was ons broodje gebakken, maar wel nog te warm om te snijden. Man- en zoonlief zijn deze morgen nieuw voer voor de beesten gaan halen. Zoonlief moet de zakken heffen. Ze hebben ook nog verschillende zakken broodmix meegebracht. Zo nu kan ik wel weer voort voor een tweetal weken. Je kan natuurlijk ook naar de bakker gaan of je brood thuis laten afleveren. Maar ik heb mijn machine en tijd, dus … .

Voor deze middag heb ik ook nog kaas-ham muffins met quinoa en zelfrijzend bakmeel gemaakt. Heerlijk met een vers tomaatje erbij als lunch,  die we in de voortuin opaten. Je waant je direct in het zuiden van Frankrijk. Ik doe alvast extra mijn best om dagelijks lekker eten op tafel te zetten. En er zijn er nog vier over, dat is goed voor morgen.

Nu ga ik even naar binnen, zonnecrème halen, mijn roze zonnehoed staat alvast op mijn hoofd, kousen heb ik niet meer nodig.  Zo nu ruik ik helemaal naar zonnecrème. Via de achterdeur loop ik weer naar buiten. Hier is veel meer wind (was niet voorzien in de modellen). De was droogt dan ook snel aan het wasrek.

Een nieuwe was zit nog in de wasmachine. De Magnolia is bijna al zijn bloemen verloren en ook de bladeren vertonen vorstschade aan hun bladeren.

Als ik even naar beneden kijk zie ik een dikke hommel in een gat in de grond verdwijnen, na een minuutje of zo komt ie er weer uit.

Hij is vast op zoek naar een plekje om een nest te beginnen. Hier is niet zo een geschikte plek, maar er zijn nog een heleboel in de grond, waar het wel kan!

De Clematis vormt een heleboel bloemknoppen, maar de sierappel helaas niet.

De pioenen lopen donker uit, de boompioen in de voortuin heeft zelfs al een bloemknop.

Ik ben deze week weer druk in de weer geweest. Eerst heb ik Kjell zijn tuintje gewied, dan volgde dat van Lucinde.

De tuinzetel nodigt mij uit, dus ga ik er even op zitten.

Manlief heeft gisteren de grasmachine uitgehaald. Zo zien de kinderen hun tuintjes er weer pico bello uit.

Van teamwork gesproken!

Vervolgens ben ik verder beginnen wieden in de moestuin.

Dat zag manlief niet zitten. Geen probleem, laat mij dat maar doen op mijn tempo en op mijn manier.  Alle dagen een beetje, het komt wel goed!

Daarna heeft manlief er aardappelen in gepoot en radijsjes in gezaaid.  Straks doe ik nog wat verder of misschien ook niet. Vandaag is naar mijn gevoel alweer te warm om te werken, gelukkig is er nog wind. Hé, daar staat nog zo een zaailing van een esdoorn. Die moet er eerst uit! Zo dat is ook weer gebeurd. Eerst even naar de zijdehoenders kijken. Oké, jullie hebben eten gekregen deze morgen en er liggen vier eieren in jullie hok. Goed zo, doe zo verder. Onder de grote esdoorn staan onze stekjes. Een deel van de lavendels zijn alvast aangeslagen, evenals de groene Heuchera en de Helleborussen.

Maar het is droog, want het regent niet meer. Manlief is dus reeds begonnen met potten water te geven uit onze watertonnen. Ook ons regenwater in huis is al op. Dat is best vroeg, hoor. Maar wat zou je willen nu we met vieren hele dagen thuis zijn.

Ik loop verder door een hekje de moestuin in. Ook hier is het gras gemaaid en zijn de haagjes geschoren. Hij is ook deels gewied en de aardappelen zitten onder heuveltjes verstopt.

Nu maar afwachten wat ze dit jaar zullen doen. Vorig jaar was het niet veel soeps, maar ik geef niet op. Voor de erwten is het dit jaar helaas al te laat. Dat zal voor volgend jaar zijn. Ondertussen staan de spa en de spitvork geduldig te wachten… .

De lucht is lichtblauw, een duif vliegt voorbij.  Een verdord blaadje van de beukenhaag dwarrelt naar beneden. De parkieten kwetteren erop los. Een vink zingt zijn suskewiet.

Het afgereden gras ligt op een hoop op de composthoop. Ik had het liever afgevoerd naar het containerpark, maar dat zien we nu echt niet zitten. Ik kom gewoon den hof niet meer af. Via de composthoop, langs de vogelkooi kom ik aan het hek om naar het weiland te gaan. Ik open het, loop er langs en sluit het weer achter mij.  Aan mijn rechterkant staan twee Exochorda’s te bloeien.

De ene heeft grotere bloemen dan de andere.

Een derde staat een beetje verder weg te kwijnen. Eigenlijk zou hij moeten verzet worden, maar het is alweer te laat. Ik zal het toch eens moeten beginnen opschrijven.

Tegenover de Exochorda’s staat de frambozenhaag. Ze ziet er mooi frisgroen uit omdat ik alle dode takken ertussen verwijderd heb.

Ik heb ook de dode takken van de wijnbes en de rozen verwijderd. Manlief had deze week ook de guldenroede achteraan afgedaan. Zo hadden we alweer een heleboel om te hakselen. Dus heeft manlief de hakselaar uit de garage gehaald en achter het kippenhok geïnstalleerd, zoonlief heeft voor de electriciteit gezorgd en dochterlief mocht alle hopen naar het kippenhok brengen. Er lagen er ook nog rond ons huis. Weer een momentje van teambuilding, nietwaar. Zo ligt er nu achter het kippenhok een hele berg die we gaan gebruiken om een paadje mee te maken.

De perzikenboom is al uitgebloeid, maar nu bloeit de pruimelaar. Hij zit vol met bijen. Ook de peer naast de serre begint aarzelend open te komen.

De grote Nashi trekt al van ver de aandacht. Wat is ie toch mooi met al zijn bloemen open.

De paaslelies naast de serre staan allemaal open.

Ik loop verder tot aan een de oude appelaar en ga op het bankje eronder zitten. Veel meer dan een paar planken op twee afgezaagde dikke palen is het niet, maar het is best wel stevig.

De kippen lopen in de tuin, in het hok is er één die een ei moet leggen. Er zit ook een hen op een nest, ze is broeds. Manlief heeft besloten om haar een kans te geven. Ze heeft negen eieren gekregen met een zwart kruis op.  Het is maar proberen en ze maakt er alweer een potje van! Andere hennen komen er eieren bij leggen, die wij dan wegnemen. Er zijn al twee van haar eieren gekraakt. Nu heeft ze er nog zeven. Ik heb het al gezien, dit gaat weer een moeilijke bevalling worden. Het enige voordeel is dat onze kippen tegenwoordig alle dagen al vroeg naar buiten kunnen. Dat geeft moeder hen dan toch een beetje rust.

Terug op mijn bankje kijk ik uit over de tuin. Vlakbij staat een jonge perelaar te bloeien en in de verte  steekt onze oude perelaar zijn bloeiende witte kroon omhoog. Een haan kraait. Een specht vliegt langs. Allerlei gedachten overvallen mij, herinneringen, keuzes die ik gemaakt heb. Tot nu toe heb ik een heel mooi leven gehad. Komt hier nu verandering in? Dan hoor ik Meneer Fazant en besluit ik om weer wat verder te gaan.

De Ribes steekt nog steeds mooi af tegen de takkenwal.

Eén van de kippen neemt een zandbad voor het hok. Plots schudt ze zich uit en loopt weer verder. De blauwe en bruine eend staan wat sip naar de zwarte, vierkante bak te kijken. Hij is leeg… . “Vooruit baas krijgen we wat water, we hebben zin in een bad!” Oké dan, omdat jullie het zo lief vragen. Ik loop rond het hok om water te halen en zie… dat de groene bak een beetje verder staat. De groene bak is ook bijna leeg. Nu begrijp ik het waarom ze water willen. Dat zullen we eens snel oplossen. Zo, klaar is kees. Laat jullie gaan.

Dan loop ik weer rond het hok, dan naar links en dan…. Wauw, het krentenboombos bloeit! Heel erg hoog is het nog niet, maar het wordt ieder jaar een beetje hoger.

Voor het krentenboombos loop ik naar links, eens kijken naar de perelaar op de zijkant van het kippenhok. Ja hoor, deze staat ook te bloeien. Even aan de bloemen ruiken.

Bah, dat valt tegen, niet mijn favoriete geur, hoor. Hier zijn geen bijen te zien, maar gelukkig wel wat andere insecten. Plots begint het weer vollen bak te waaien, zo een droge warme wind. Ik loop verder het weiland in. Hier was manlief gisteren nog foto’s aan het maken.

Je hebt ze vast al zien passeren op zijn facebook.

Dan kom ik bij de oude perelaar. Hij staat prachtig, dat zag ik al van ver… .

De paaslelies eronder blijven maar bloeien. Een heleboel gele, maar als je van dichterbij kijkt zie je toch dat ze niet helemaal hetzelfde zijn.

Er staat ook weer een speciale tussen, die nog maar net is open gekomen.

Een beetje verder begint de Brem ook voorzichtig te bloeien. “TJIF TJAF TJIF TJAF, tjif tjaf tjif tjaf, TJIF TJAF TJIF TJAF”, twee kleine vogeltjes roepen naar elkaar. Eentje zit in het bos, de ander ergens dichterbij. Veel wandelaars zijn er op dit moment niet meer te zien. Zou het nieuwtje eraf zijn, het is nochtans mooi weer. En nu dat het vliegverkeer hier stil ligt sinds vorig weekend is het hier wel erg rustig geworden. Al onze buren zijn in hun tuin bezig. Af en toe spreken we elkaar even op een veilige afstand van vijf meter. Iedereen heeft het lastig, ieder op zijn manier.

Ik geniet van onze tuin en wacht gelaten af wat nog komen zal… . Wat moet ik anders? Voor de kinderen ziet het er niet zo goed uit. Nu is het nog paasvakantie en daar kunnen ze nog van genieten, min of meer. Wat uitslapen, Lucy werkt haar kamer nog een beetje af, Kjell maakt zijn beestjes proper en maakt filmpjes. Maar wat na de paasvakantie … . Ze hebben al te horen gekregen dat de school niet open gaat … . Het wordt dus zelfstudie, dat zien ze echt niet zitten, dat is toch wat anders dan les krijgen! En wij, zien dat ook niet zo zitten, maar er is geen andere optie, dus… .

Ik maak me ook wat zorgen over dochterlief. Ze mist haar vriendinnen verschrikkelijk.

Ze is iemand die graag veel mensen rond haar heeft. Nu heeft ze enkel nog ons en vriendinnen om mee te chatten. Binnenkort zal ik wel weer aan het werk gaan,  het openbaar groen moet nu eenmaal onderhouden worden. De groendienst start volgende week terug op met een beperkt aantal mensen, de light versie. Voorlopig ben ik er nog niet bij. Maar dat komt nog wel. Ah, ja ik kan toch niet eeuwig thuis blijven. Hoe langer het duurt, hoe meer achterstand we krijgen. Gelukkig zijn de nachten koud, de dagen warm en is het vooral weer veel te droog. Daardoor zal het gras niet zo snel groeien.

Zo, ik keer nu weer eens terug richting huis. Ik heb best wel veel dorst gekregen. We hebben ook nog wat ijs in de diepvries zitten. Een traktatie voor de zondag. Ik loop langs de rozentuin. Hier staat een witte Potentilla te bloeien.

De buxushaag zit weer vol rupsen. Manlief plukt er alle dagen minstens tien, maar meestal veel meer uit. Het ziet er naar uit dat we deze strijd gaan verliezen.

Zo dat was het dan

Veel warme groeten

De Tuinvrouw