Zaterdag 14 augustus 2021,

Dag beste lezers,

Het is avond. De lucht is blauw en een klein vliegtuigje vliegt over de tuin. Rondom mij zitten de sprinkhanen te tjirpen.

De geur van de barbecue vult de lucht.

Het is een mooie zomeravond om van te genieten. De grasmachine staat er aan de achterdeur wat verloren bij. Van gras rijden is er vandaag niet veel gekomen. We kregen namelijk op het laatst nog bezoek van tante Magda en Roger en hun leuke hondje. Wat waren we blij om hun nog eens te zien en wat bij te babbelen bij een stukje taart in de schaduw. Het was gezellig … .

De Agapanthussen staan mooi te bloeien in hun potten.

Het heeft eventjes geduurd dit jaar voor ze bloemknoppen maakten maar nu hebben we ze in verschillende tinten blauw.

Zalig !

In het droge park bloeien de Echinacea

en de paarse bolletjes.

Ik wandel verder langs het huis. De notelaar steekt fier zijn groene kruin boven het huis deels in de zon en deels in de schaduw.

Aan zijn voet staan nieuwe hosta’s.

We zijn deze morgen naar hosta folies in Roeselare geweest. Een bedrijf dat enkel open is voor particulieren de zaterdagmorgen. Er was daar geen kat, lekker rustig. We hebben er in alle rust hosta’s en enkele varens kunnen uitkiezen. Manlief was zo blij als een klein kind in de snoepwinkel. Echt de moeite, we gaan nog wel eens terug.

Naast de oprit staat een Hydrangea vol met blauwe bloemen.

Hij is echt in zijn nopjes met deze zomer. Dat was de vorige jaren wel anders ! Ik vind het best wel een mooie zomer. Niet te warm met af en toe een bui of eens een dag met meerdere buien en wat wind. Een zomer waar je weer rustig kan ademhalen en actief dingen doen. Ik wandel verder over de oprit naar de straat. Hier hebben we een gigantische paarse vlinderstruik staan. Wat is ie mooi. Hij verleidt de vlinders met zijn zoete geuren,

maar …  op de grond ligt het vol met vlindervleugels.

Al deze mooie dode vlinders op de grond. Welk monster maakt er al die vlinders dood ? We denken dat het één of meerdere spinnen zijn. De kapotte vleugels worden verzameld door zoonlief die er wat creatiefs mee wil gaan doen. Tja, ze hebben nog steeds hun mooie kleuren. Doe maar zoonlief.

De roosjes naast de oprit maken zich klaar voor een nieuwe bloei.

Ik heb ze al deels gesnoeid. Als ik wat tijd vrij maak kan ik weer verder doen. De sprinkhanen vullen de voortuin met hun zomers getjirp. Daar kan ik nu echt van genieten. Het maakt mij rustig, maar dochterlief wordt er zot van. Af en toe hoor ik wat kibbelende vogels. Zingen doen ze nu niet meer. Het broedseizoen is gedaan. De mannetjes moeten de vrouwtjes niet meer verleiden. De vogels vallen niet meer op als je ze niet hoort en ziet. Ze verstoppen zich in de groene struiken.

Op het terras in de voortuin staan ook mooie Agapanthussen te bloeien.

De warmte van de terrastegels gaat dwars door mijn teenslippers. Links van mij geven de uitbloeiende witte Phloxen nog wat kleur aan de border. Verderop staan er nog mooie roze Phloxen te bloeien.

Ik wandel langs de andere kant terug naar de achtertuin. Oei, hier kan ik bijna niet meer door. De struiken groeien naar elkaar toe. Hier is dringend een snoeibeurt nodig.

Dan kom ik manlief tegen. Hij komt uit het weiland met zijn kodak rond zijn nek. “Kom, kom, kom ” roept ie. “Het is tijd om te eten. Het vlees gaat op de barbecue en we dekken de tafel. Het wordt nog gezellig zo met ons drietjes. Dochterlief zit weer bij een vriendin.

Mmm, dat was lekker !

De zon zakt verder naar beneden. Ze staat best al laag.

Manlief rolt de verlengdraad op voor het tuinhuis. Verderop staat zoonlief naast een witte doeken die open gespreid liggen. In het midden liggen lege eierdozen.

Manlief verbindt de electriciteit en de twee lampen bovenop de lakens verspreiden hun witte licht. Zo maken we een mottenval. Als het straks donker wordt komen de motten naar het licht en gaan ze op het doek zitten. Je moet wel wat geduld hebben ! Op deze manier kunnen we kijken welke soorten motten hier in de tuin leven. We zitten er niet heel de nacht bij, hoor. Zoonlief komt voor hij gaat slapen eens kijken en maakt dan foto’s. Morgen staan zoon- en manlief vroeg op om de motten nog eens te bekijken en dan de mottenval op te ruimen of de motten op een veilige plaats neer te zetten voor het echt goed klaar wordt. De vogels vinden ze een prima ontbijt en dat is nu ook niet de bedoeling. Dit is trouwens een leuke activiteit om met kinderen en kleinkinderen te doen. Veel heb je niet nodig zoals je ziet, wel een portie geduld en wat opzoekwerk. Er is een app obsidentify die je daarbij kan helpen.

Ik draai me om en kijk naar ons vrolijke Dahliapark.

Vele kleurige eenjarigen geven het park extra kleur. Het is een echt plezier om er naar te kijken. Je voelt je op slag een stuk beter.  “Welkom in onze tuin ” roepen ze je toe. Ondertussen zitten de parkieten druk te kwetteren en tjirpen de sprinkhanen in het hoge gras. Het is net of er één groot tuinfeest aan de gang is.

Een grote pak koninginnenkruid piept over de beukenhaag.

“Er is er al één” roept manlief. Het is een pyramidevlinder of is dat eentje dat nog tussen het doek zat te slapen ?

Hoog aan de hemel hangt de maan. Ze werpt haar licht over de tuin.

Aan de overkant is de pompoen gigantisch gegroeid. Zijn bladeren banen zich een weg over alles heen.

De Hydrangea’s in de sierappellaan bloeien wit en roze.

Daar komen man- en zoonlief af met de kuikens en de twee moeders uit het kleine hokje achter het tuinhuis. De kuikens zijn groot genoeg om naar het kippenhok achteraan te verhuizen.

Een luid protest weerklinkt uit het hok. Ze moet hier hun plaats nog veroveren, maar dat komt wel goed.

In de rozentuin bloeien nog enkele rozen.

Daarnaast bloeien er nog margrieten en asters.

De hemelsleutels vormen grote lichtgroene groepen tussen de rozen.

De gele Potentillahaag licht op in het donker.

Uit het kippenhok klinkt onrustig getok en gepiep. Sommige kippen zitten echt te zeuren.

Het achterste stuk kleurt geel van de jacobskruiskruiden en de zwarte toorts.

Een paar duiven vliegen over. “Tok, tok, tok, piep,piep,piep, gekakel, gefladder, een angstkreet, alarm”. Wat is dat toch allemaal ?

De gele klimplant tegen het hok staat vol met bloemen.

Aan de Clematis hangen naast de vele pluizen nieuwe gele klokjes.

In het hok wordt het ondertussen wat rustiger. Het wordt donkerder, de kippen zien niets meer … .

Ik baan me een weg tussen de jacobskruiskruiden naar mijn bankje onder de linde. De linde is flink gegroeid en hangt vol met vruchtjes. Het liefst zou ik hier even gaan zitten en luisteren naar de sprinkhanen, maar het wordt donker en ik wil nog wat foto’s maken.

Een beetje verderop bloeit onze eerst wilde margriet.

Ok, we hebben ze vorig jaar zelf in onze tuin geplant. Ze is aangeslagen en dat maakt me blij.

Een rode daglelie zorgt voor wat extra kleur tussen het hoge gras. Ik wandel verder en zie een paar grote pakken koninginnenkruid hun paarse bloemetjes omhoog steken.

“Tjirp, tjirp, tjirp ” klinkt het overal rondom mij. “Wat is het hier goed” zingen de sprinkhanen. En daar staat mijn slaapkamer al op mij te wachten.

Heerlijk, slapen tussen de sprinkhanen en met het geluid van de uilen. Daar kan ik echt van genieten.

Dan kijk ik naar de wilg waar een hele tak is uitgekraakt.

We moeten hem nog eens afzagen.

Ik wandel nog wat verder tot aan de groep witte bloemetjes die in de schemering oplichten. Dan draai ik me om en loop rond de oude perelaar terug richting bos. Daar heeft manlief onlangs onze eerste en voorlopig enige orchidee opgemerkt.

Het is een wespenorchis en hij is helemaal vanzelf in onze tuin aanbeland. Zo wordt ons klein natuurreservaatje steeds rijker aan soorten.

De schemering daalt neder. De maan is nog verder omhoog geklommen. Verderop bloeit het boerenwormkruid in grote getallen. De bosrand, de maïs, de bomen en struiken teken zich donker af tegen de hemel. Het gras voelt vochtig en fris onder mijn voeten. De sprinkhanen tjirpen, de temperatuur is nog steeds aangenaam. Meer moet dat echt niet zijn !  Ik wandel terug, manlief komt me tegemoet. Samen kijken we naar de motten die hier overal rondvliegen. Verderop horen we de roep van de uilen. “Dat zijn jongen die zitten te roepen”, zegt manlief. Tja, die hoor ik al verschillende dagen. En dan hoor ik de bosuil roepen van uit het bos. Mijn dag is compleet. Het is tijd om af te ronden.

Welke motten er in de val zitten laat manlief jullie nog wel eens weten in een filmpje denk ik. Maar dat moet ie nog maken;

Ik hoop dat jullie van de blog hebben genoten en dat het goed met jullie gaat !

Warme groeten

De  Tuinvrouw