Woensdag 20 november 2019,
Dag beste lezers,
Woensdagmorgen om negen uur :
Ik trek mijn rode regenlaarzen en mijn warme, groene jas aan. Buiten is alles wit, geen sneeuw, maar alle planten zijn bedekt met een dun laagje ijs.
Blaadjes dwarrelen naar beneden, alles is rustig.
Tijd om de kippen en vogels te verzorgen, want gisteren was het al te donker en zaten alle dieren al op stok. Het gras en de bladeren knetteren onder mijn voeten terwijl ik naar ze toe loop. Vandaag zitten de vogels in de al bijna lege schaal de laatste zaadjes op te pikken. Ze zijn dan ook blij dat ze mij zien! Vlug wat eten geven. Bij de kippen is het al niet veel beter. De dames en heren hebben ook al geen water meer. Dat zal ik zo binnen halen met de gieter. Het is best wel koud, het is weer even wennen. Maar het is “oh, zo mooi”! Het ijs bedekt en benadrukt de vorm van de planten.
De donkerrode bloemen van de hortensia komen prachtig uit, evenals de bladeren van alle planten.
De vruchten van de kaki hangen er lichtgeel bevroren bij. Geen rijpe vruchten dit jaar. Jammer!
In de schaduw is het best koud. Ik voel de kou op mijn rug door mijn jas heen. In beweging blijven is de opdracht.
Hé, daar is de rosse eekhoorn weer! Hij komt van achter de vogelkooi, hup over de aarden wal om zo via de schijnbeuk omhoog te kruipen en via een fijn takje in de tamme kastanje te springen. Hij heeft me niet in de gaten, ik hou me muisstil en sta verwonderd te kijken. Wat is hij vlug, verderlicht en lenig. Hij loopt verder over de takken van de tamme kastanje, hup de wilde kastanje in en hup de dennen in. Dan kruipt hij via de stam hogerop. Daar zit hij hem te wassen of is hij voedsel aan het verwerken, ik kan het niet goed zien. Vervolgens kruipt hij verticaal langs de stam naar beneden. Hoe doet hij dat toch? En dan … Is ie verdwenen.
Nu naar de kippen achteraan. Ik doe het hok open, de kippen komen naar buiten. Ze krijgen nog wat restjes, die ze gretig verorberen. Een eend probeert verwoed uit de bak met water te drinken. Helaas, het water is bevroren. Binnen komt er blijkbaar geen water meer door hun buis, dus hier hebben ze dorst. Een kip pikt wat water uit een plas dicht bij het hok. Dit ga ik snel oplossen, maar eerst wat graantjes strooien. Dan met twee lege gieters terug naar binnen en vullen maar. Met twee halfvolle gieters weer naar buiten, de drinkbakken vullen. Oef, dat is ook weer in orde.
De zon staat inmiddels alweer wat hoger en laat het dunne laagje ijs al snel verdwijnen. Drup, drup, drup hoor ik en nog meer bladeren dwarrelen naar beneden.
Het gras wordt alweer groen, enkel in de schaduw blijft het wit. De zijborder steekt kleurig af tegen de rest van de tuin.
De hemelsleutel is nog bedekt met een laag ijs.
Nog snel een foto van maken. Het graszaad dat daarnet nog veel witter was, schittert in de zon.
Een roos in de schaduw ziet nog wit. De wereld ziet er uit als een sprookje als alles wit is, zo onschuldig…
Gesnoeide takken van struiken liggen in het gras langs de kant.
Het werk van vorig weekend. Ook de dahliaknollen hebben we uitgehaald. Niet zozeer voor de vorst, maar wel voor de muizen. Die zijn er blijkbaar verlekkerd op. Zucht, tot grote frustratie van manlief. Ik vind het ook best jammer, maar het is nu eenmaal zo. Volgend jaar dan maar weer nieuwe bestellen.
Tien uur twintig :
De kippen scharrelen rustig rond in het groene gras in de zon. Het ijs valt in dikke druppels uit de bomen, fantastisch toch ? En er steekt een lichte wind op. De vogels zingen in de boss犀利士
en. Het geraas van verkeer is nooit ver weg.
MAAR, mijn dag is alvast al goed begonnen.
Warme groeten
De Tuinvrouw