woensdag 27 februari 2019
Dag beste lezers,
En toen was het zover, … onze treurwilg werd vakkundig gesnoeid. Maar eerst hebben we onze Hosta’s ondergebracht op een veilige plaats. Zie ze daar nu staan,
wachtend op een andere plaats. Sommige mogen terug op hun oude plaats, andere blijven daar of krijgen een nieuwe plaats.
Onze treurwilg staat er nu maar kaal bij, maar hij zal binnenkort wel weer beginnen groeien. In de voortuin liggen nog enkel de stapels met dikke takken,
die moeten we nog verwerken in de tuin. Er is al een bestemming voor voorzien, wordt vervolgd … . De fijnste takjes heeft manlief gehakseld. En met de rest hebben we de takkenwallen weer opgevuld.
Zo, die kunnen ook weer een jaartje verder.
Hier en daar liggen nog wat takjes want het is volop lente en de vogels kunnen die gebruiken voor hun nieuwe nest.
Meneer Fazant heb ik de laatste dagen niet meer gezien. Hij heeft enkel zijn handtekening in de haag vooraan achtergelaten.
Waar zou hij naartoe zijn?
Heeft hij een vrouwtje gevonden?
Wie zal het zeggen … Maar eigenlijk mis ik hem wel.
Met al dat mooie lenteweer is de tuin veranderd in een heuse bijenbar. Overal vind je prachtige krokustapijten.
Er zijn paarse
en paars-witte tapijten.
De eerste citroenvlinders fladderen voorbij. Ze snoepen samen met de bijen en hommels van de nectar. De bijen zijn druk en gedreven, de hommels vallen in zwijm voor deze godendrank en de vlinders vliegen onbezorgd rond.
De struikkamperfoelie staat op zijn hoogtepunt, al zijn bloemen staan open, mooier kan hij niet worden. Hij verleidt de bijen met zijn zoete geur en zit dan ook vol met bijen. Het gezoem vult de lucht.
Er zitten een heleboel mugjes in de lucht en ik heb het al geweten, want ik sta al vol muggenbeten.
In de voortuin en de doorgang naast het huis liggen witte tapijten van sneeuwklokjes,
zo onschuldig en liefelijk zoals ze zijn, hierop vertoeven vinden de bijen ook fijn.
Ik heb vorige week nog wat zaailingen van de Helleborus op de kop kunnen tikken.
Deze hebben manlief en ik liefdevol een plaatsje in de tuin gegeven.
Het is allemaal een vrolijke, kleurrijke boel. Zalig vind ik dat!
Ook op het weiland verschijnen er mooie gele vlekken, de paaslelies steken hun kopjes boven het gras dat staat te sterven. Opletten geblazen, dus waar je loopt!
Vandaag is alweer een zonnige dag, maar het zal voorlopig de laatste zijn. Het weer gaat morgen draaien en ja het gaat eens regenen. “Moet dat ?” hoor ik je zeggen. Ja, want het is veel te droog! Bad timing, want het is volgende week krokusvakantie en voor de carnavalstoet ziet het er ook niet goed uit. Maar ja , het is niet anders en we mogen ook niet klagen na zo een mooie periode.
He, daar is Meneer Fazant terug. Ik had het eerder moeten zeggen, hij zal mij gehoord hebben, zeker. Hij komt rustig van het weiland via het hek onze tuin in gewandeld. Het is alsof hij mijn aanwezigheid voelt en kijkt mij aan. Dan wandelt hij verder. Een tijdje later zie ik hem in de voortuin verschijnen tussen de Helleborussen. Hij pikt er naar of zat er een vliegje op? Hij blijft nog wat zitten en kijkt wat rond.
Ook mijn maatje is weer van de partij: eerst op de rieten zetels dan wat dichterbij op het terras. Een paar vogeltjes zitten elkaar achterna, op de haag, over de haag, over de straat en over de haag van de buren. Dan zie ik ze niet meer.
Plots houdt Meneer Fazant het voor bekeken. Hij wandelt rustig verder en verdwijnt achter een struik. Hoe zou zijn dag er verder nog uitzien? …
Nu ga ik naar buiten. De krokussen staan met gesloten bloemknoppen te wachten op de zon. Eens de zon er op zit komen ze rustig open, de bar is weer geopend.
De lucht wordt gevuld met vogelgezang en verschillende vogels vliegen heen en weer. Hoog in de top van de eik zit een lijster zijn hele leven te vertellen. Hoe mooi is dat? Wordt vervolgd…
Ook de parkieten zijn weer druk in gesprek. Wat hebben die toch weer allemaal te vertellen?
In de lucht de vogels, aan mijn voeten krokussen en sneeuwklokjes. De winterakonieten richten hun kopjes omhoog als de zon een straaltje op hun plekje werpt.
Ook de rode kweeappel staat te stralen.
Een beetje verder staan mijn nieuwe mini irissen te bloeien in blauwe
en witte tinten.
En tenslotte laat ik je nog mijn wilde paarse primula zien.
Ik ga het hierbij laten, want ik ga de tuin verder opruimen en genieten van deze prachtige dag.
Dus …
Tot volgende keer,
Groetjes
De tuinvrouw