Woensdag 16 januari 2019

Dag beste lezers,

Vandaag start de dag met een lucht in verschillende tinten grijs. Het is niet al te warm, maar ook niet te koud om rustig op een stoel zittend buiten te schrijven.  Er blaast een frisse wind doorheen, maar het is vooral weer droog.

Deze morgen heb ik even mijn fiets uitgehaald om propolis te halen bij de imker om de hoek. Even aanbellen, want die staat niet in het kastje. Ik kreeg er ook nog een boekje bij met wat uitleg, interessant!  De bijen hebben propolis nodig om hun nest te beschermen tegen schimmels en infecties. Slimme, ijverige diertjes zijn het, kunnen we nog iets van leren. Ze hebben hiervoor jonge bladknoppen van vooral populier, kastanje en naaldbomen nodig. Die zijn hier allemaal in de omgeving te vinden. Alhoewel er heel wat mensen vinden dat vooral die naaldbomen eruit moeten, omdat ze zogenaamd niet inheems zijn. Ze hebben wel degelijk hun nut, dus denk twee keer na voor je zo een boom verwijdert. Als de bijen sterven is het met ons ook gedaan!

Terug thuis ga ik de tuin in om de beesten te bezorgen. Kjell zijn kipjes, ma en pa doornik hebben geen eten meer en kijken mij hongerig aan. Helaas is het hok voor mij te klein om in te kruipen, dat is Kjell zijn taak. Zoonlief zit nu op school, dus pas ik er maar een mouw aan. Ik doe hun deurtje op en ze komen beiden via hun tunneltje naar het weiland. Moeder doornik staat al in het hok van Blue dromerig naar de bak met maïs te staren. Ja, ja, ik weet het wel jullie hebben honger! Ik doe het deurtje van het hok open en neem de eetbak eruit om hem een beetje verder in het gras neer te zetten. Beide kipjes beginnen blij te eten.

Blue is niet zo happy, want die moet nog wat binnenblijven. Hij loopt zenuwachtig heen en weer in zijn hok en zet zijn kraag eens goed open.

Maar ja, had ik hem laten lopen dan was het zeker ruzie geweest met meneer doornik en dit op een lege maag! Dat wil ik de kipjes niet aandoen.

Vervolgens loop ik naar achteren om  de andere kippen buiten te laten en te voeren. Zo die zijn ook weer content. Dan loop ik helemaal naar achteren. Hier kan ik het geluid van het verkeer van de baan Aalter/Eeklo goed horen. Zal ik me eraan ergeren ? Nee, toch maar niet. Gisteren was ik nog boomscheuten aan het snoeien in een wijk in Sint-Denijs-Westrem, zo vlak bij de snelweg, daar was pas lawaai. Een continu gezoem, geronk, geruis en af en toe getoeter van vrachtwagens en auto’s, een sirene van een ambulance en … geen seconde rust. Best vermoeiend! Het mag dan nog een mooie wijk zijn, ik zou er niet willen wonen. Maar het is wel de reden waarom ik des te meer geniet van onze tuin, ons Keigathof.

Ik loop langs een reeks kleine eikjes die speciaal zijn blijven staan voor de eikepage, die hebben hier hun eitjes achter gelaten. Eens deze mooie vlindertjes zijn  uitgevlogen dan moeten ze eruit. Het is immers niet de bedoeling om het hier in een bos te veranderen. En dat gaat vlugger dan je denkt als je de natuur zijn gang laat gaan! Maar de vlinders krijgen zeker een kans om te overleven.

Op één van de eikjes zie ik bruine ronde bollen, hierin zitten de galwespen. Best wel mooi om te zien.

Ik speur nog even de bosrand af, maar neen, geen hertjes te zien vandaag. Die zijn vandaag ergens anders op zwier.

Nu is het alweer tijd om terug te keren naar de doornikse kipjes, die zullen ondertussen hun buikje wel rond hebben gegeten. Daar aangekomen vliegt meneer fazant verschrikt op. Die heeft vast de maïs zien staan!  Meneer Doornik zit er nog, mevrouw nergens te zien. Waar zit die nu weer ? Ik loop even rond en daar zit ze onder haar tunneltje. De eetbak gaat weer in het hok bij Blue en Blue mag naar buiten.

Dan maar richting huis, goed kijkend waar ik loop. En daar zijn ze de eerste crocussen, sommigen alleen, andere per twee of in een hele groep

Allemaal gele of oranje in knop. Nog niet open, want de zon is er niet.

Het kan weer beginnen het crocusfestival, vanaf nu komen er meer en meer.

Vorige week ben ik reeds begonnen met opruimen van de tuin. Ik heb wat de blaadjes van de Helleborus afgesneden en ja, de bloemknoppen staan al boven de grond.

Het begint, het kriebelt, maar eerst krijgen we nog een koudere periode te verwerken met morgenochtend kans op buien met winterse neerslag. Ik hou  me dus al klaar om voor taxi te spelen. Daar zijn mama’s voor!

Ik wens jullie allemaal nog een fijne dagen tot de volgende keer

de tuinvrouw