Vrijdag 26 april 2019,
Dag beste lezers,
De notenboom loopt langzaam groen/bruin uit terwijl onze rode beuk al volop in blad staat.
De treurwilg staat vol met korte takjes vol met blad.
Vogels zingen, de lucht is bewolkt en het is 8°C. Dat was mijn eerste indruk deze morgen voor ik naar het werk vertrok. Ik was me heel bewust van alle mooie dingen (natuur) om me heen. Ook op de weg … . Daar kwam ik zelfs een koppel damherten tegen. Het vrouwtje stak zonder te kijken de weg over, terwijl het mannetje een beetje stond te twijfelen. Ik wachtte dus even op tien meter afstand tot hij ook veilig over was. Perfecte start van de dag en een mooi begin voor een nieuwe blog.
Na een halve dag wieden en viooltjes water geven op het gemeentehuis met een collega (de bloemetjes waren zeer blij om ons te zien, want het was alweer een tijdje geleden) om een belegd broodje en naar de beenhouwer. Mevrouw van de beenhouwer zei dat ze net mijn laatste blog gelezen had. Super vind ik dat!
En dan naar huis. Op de terugweg begint er al een klein buitje te vallen, ook bij ons thuis. Het stelt echter niet veel voor. Kort daarna is de zon er alweer. Prachtig al die kleuren, het is het moment om foto’s te maken. Maar eerst al wandelend in de tuin mijn broodje opeten. Daar zie ik twee rododendrons mollis, een witte
en een roze.
Ze hebben slechts enkele bloemen, maar ik ben toch tevreden. Ik heb ze toch maar weer gezien.
Onze “Nestor” is uitgebloeid, zijn bloemblaadjes dwarrelen door de tuin. Hier en daar zie je al de eerste aanzet tot vorming van de kersen. En hij heeft gezelschap. Een koppel koolmezen fladdert rond, alsof ze iets zoeken. Zou het…? Ja, vorig jaar ging hier aan de pergola een nestkastje. Maar toen kwam er de storm en viel de pergola om. Nu staat er een nieuwe, maar het nestkastje moet manlief nog terug ophangen. Misschien morgen, zal het eens vragen. Tijd te kort, hé! Nog even geduld, het komt wel in orde. En kijk, daar zit een vinkje te zingen.
Dan vliegt het oranjetipje voorbij en een beetje later een klein blauw vlindertje. Ok er waren veel meer vlinders in Italië, maar er zijn er hier ook nog een paar. Als ik het fototoestel ga halen zie ik door het raam een atalanta op de blauwe regen zitten. Op nog geen half uur drie vlinders zien is toch ook al een hele prestatie.
Zo nu ga ik een rondje door de tuin lopen met de kodak.
Op de zijkant staat de spirea of spierstruik te bloeien
en een beetje verder de blauwe regen. Ik zet hier een foto van de blauwe regen, maar die is zo mooi dat manlief er een youtube filmpje van heeft gemaakt.
Je moet maar eens gaan kijken als je er een beter beeld van wil krijgen. Deze plant was vrij kort ingesnoeid toen we hier kwamen wonen en moet je hem nu zien. We hebben zijn uitlopers laten groeien en over naar verschillende palen geleid. Daarnaast hebben we gewortelde stekken verplant en die bloeien allemaal. Je hoeft heus geen tien jaar te wachten! Het is dan ook een heel mooi geheel geworden en de geur is bedwelmend. Hij zit dan ook vol met insecten. Ik kan er niet genoeg van krijgen.
Ooit zei een bezoeker tegen ons : “De geur van de bloemen komt je tegemoet als je de tuin betreedt”. En dat is ook zo.
In de voortuin staan twee Choisya’s te bloeien en die verspreiden eveneens een heerlijke geur.
En nu ga ik in het park vooraan tussen de planten lopen om eens een paar mooie foto’s te maken van de boshyacinten. Die van vorige week waren mislukt.
En kijk, daar staan er zelfs roze exemplaren.
Dat was ik al helemaal vergeten! Zo zie je maar, de tuin zit vol verrassingen. Een beetje verder staat onze andere sneeuwklokjesboom te bloeien, hij heeft grotere klokjes dan die in Kjell zijn tuintje. Deze plant hebben we toevallig ontdekt op de open tuindagen van radio twee in Bokrijk, jaren geleden. We zaten daar te eten in het arboretum en tijdens een wandeling kwamen we deze tegen. Een prachtige boom volledig in bloei, we waren direct verkocht en moesten deze zeker ook hebben voor onze tuin. Dus daar staat hij dan…
Eén mei is er weer een nieuwe editie van de radio twee tuindagen, echt eens de moeite om te bezoeken.
En naast de sneeuwklokjesboom staat de dubbele roze meidoorn te bloeien.
Deze struik staat hier al van toen we hier kwamen wonen en wordt erg hoog. Misschien wil hij wel de rode beuk inhalen, maar dat zal hem niet lukken!
Dan kom ik maar van tussen al de planten. Af en toe hoor ik de lach van de specht en dan hoor ik Meneer Fazant. Hij laat hem niet zien, maar is er nog steeds. Een beetje verder springt een mus door het gras en dan over de wilgenstammen rond de vijver. Hij heeft vast dorst. Het water in de vijver zakt en zakt en zakt…
Er valt dan ook geen regen of slechts een heel klein beetje. Hopelijk brengt het weekend daar een beetje verandering in! Maar dat moet ik eerst nog zien. Een tractor rijdt voorbij, de landbouwers zijn weer druk bezig op het land.
En daar staat alweer een donkerroze azalea te bloeien.
De eerste roze akeleien bloeien
evenals de eerste meiklokjes.
Nog meer zoete geuren vullen de lucht. Het is allemaal veel te vroeg, maar wat wil je nu in dit veranderend klimaat.
De paardenbloemen staan in het zaad. Gisteren heb ik een heleboel pluizenbollen geplukt en boven het achterste weiland verspreid. Gek genoeg staan er hier nog niet zoveel. Als kind deed je daarna een wens, ik verwonder me echter over hoe het zaad zich als kleine parachuutjes een weg zoekt over het weiland. Moet je zeker ook eens doen.
Terug in de achtertuin loop ik langs de blauwe Camassia
en het donkerblauwe zenegroen bedekt hier de grond.
He, daar is het oranjetipje weer. Het landt op de Camassia en vliegt dan snel weer weg. Het is best een zenuwachtig beestje! Een beetje verder staat een paarse sering te bloeien.
Even ruiken. Heerlijk die zoete geur! Er vliegen nog steeds bloemblaadjes door de lucht die een tapijt vormen op het gras. Dan zie ik de oranje kleuren van een speciale wolfsmelk.
Deze wolfsmelk houdt net als ik van wandelen. Hij staat al een heel eind van zijn oorspronkelijke plaats. En kijk nu, de eerste goudsbloemen bloeien al, die denken zeker dat het al zomervakantie is? Nu volgt er nog een oranjerode kamperfoelieklimmer en een roze Clematis.
En tenslotte een Amerikaanse bosbes die bloeit met witte klokjes.
Dan loop ik richting kippen en wie kom ik daar tegen? Onze Blue natuurlijk. Hij kijkt me aan, aan zijn kam hangt wat opgedroogd bloed. Hij heeft weer eens zijn mannetje gestaan. Ongelooflijk! Maar hij heeft er geen last van, dus waarom zou ik me er druk over maken.
In het eerste hokje zitten Meneer en Mevrouw Doornik.
We hebben er een legbak met één ei ingezet in de hoop dat Mevrouw er eieren bij gaat leggen en terug gaat broeden. Haar vorige nest is namelijk geroofd. En ik zie dat er nu al twee eieren in liggen, maar Mevrouw loopt nog rond in het hok.
Daarnaast zit Ferdinand op stok en Smekkertje op een nest van twaalf eieren, benieuwd wat dat wordt!
En tenslotte zitten de twee zilversebrights in het derde hok.
De kuikens zitten in een apart hok in de vogelkooi en ’s avonds zitten ze dicht bij elkaar in hun eetbak te slapen. Nu lopen ze zenuwachtig rond.
De Appenzellers worden echt al grote kippen. Wat gaat het toch hard.
De Rosa banksai bloeit en vormt een prachtige combinatie met de paarse regen.
De serre staat nog leeg. Ze wacht op de nieuwe tomatenplantjes, paprika’s, komkommers en meloen. De moestuin is niets geworden, de erwten komen nauwelijks op en de kippen hebben in de aardappelen gezeten. Enkel de rabarber kan ik oogsten. Er staat ook een mooi bloemetje te bloeien.
Kan iemand me vertellen wat het is?
In de struikenborder staat nu ook de witte meidoorn te bloeien. En achteraan staan de verschillende wilde bremstruiken te bloeien.
En hier heeft een konijn een hol gegraven….
Om af te sluiten nog een foto van de judasboom.
Vele groeten
De Tuinvrouw