Donderdag 28 maart 2019,
Dag beste lezers,
Het is best weer een drukke tijd. Vorige week vrijdag was het prachtig weer, dus besloot manlief om een halve dag verlof te nemen. Groot gelijk! Eerst gezellig een broodje in de zon eten en dan …. tijd om er aan te beginnen. Deze keer werd de voortuin verder opgeruimd. Ik besloot dan maar om de berg hakseling weg te voeren en rond de rhododendrons achteraan rond te strooien. Het plekje onder de krentenboom hebben we samen volledig opgeruimd en vervolgens heeft manlief er een deel van zijn collectie zeer geliefde Hosta’s onder geschikt.
Eerst heeft hij ze natuurlijk kruidvrij gemaakt en een laagje compost gegeven. Of je het nu kruid of onkruid noemt, een Hosta staat het liefst alleen in zijn pot! Het was nog een hele klus om het allemaal voor elkaar te krijgen, maar wel zalig met dit mooie weer.
Ondertussen staat nu ook mijn keizerskroon te bloeien
en ook onze Camelia draagt een heleboel mooie bloemen. Dit jaar is het eerste dat hij zoveel bloemen heeft en het is best wel een speciale.
Zaterdagmorgen gingen manlief en ik dan naar het containerpark om afval te lossen en vervolgens nieuwe compost mee te brengen. Deze hebben we netjes over de serre, enkele bloemperken en andere Hosta’s verdeeld.
En zondagnamiddag zaten we alweer in de tuin te wieden. Maar dat is dan ook ons lang leven.
Deze week doe ik het wat rustiger aan wat de tuin betreft, poetsen, boodschappen en de strijk moeten immers ook gedaan worden en… De kinderen hebben examens. Zo nu en dan help ik dochterlief met haar leerstof.
Wel even tijd maken voor een nieuwe blog… wat foto’s maken en schrijven maar.
Gisteren toen we de kippenhokken afsloten zat Meneer Doornik alleen op stok. Verdorie, waar is Mevrouw naartoe, is ze op zwier? Ze zal toch niet gepakt zijn door een vos? Maar nee, we zien nergens pluimen of andere tekenen dat ze zou gepakt zijn. Vandaag loopt Meneer Doornik alweer alleen rond in de tuin, geen Mevrouw te zien. Meneer Doornik ziet mij en begint zich prompt te kuisen. “Ben ik niet mooi genoeg?” kraait hij. Met zijn vleugels fier naar beneden en staart omhoog, nog wat verder kuisen en eens kraaien. Hij moet toch netjes zijn tegen dat Mevrouw te voorschijn komt!
De blauwe
en witte maartse viooltjes
staan ook alweer te bloeien met hun schattige kleine bloemetjes. De pioen steekt zijn blaadjes boven de grond.Verdorie hier heeft een mol in het perk gezeten. Ik kijk nog wat rond, maar zie Mevrouw Doornik niet. Zou ze hier ergens zitten broeden, ja, maar waar dan?
Aan de composthoop zit een kip te scharten…tok tok tok. Ferdinand loopt in zijn hok heen en weer en de Sebrights kijken naar buiten. Blue komt achter me staan kraaien “He, ik ben hier ook nog!”.
Het is weer epimedium- of elfenbloemtijd, de eerste in zoonlief zijn tuintje staat te bloeien. Dit mag in jouw tuin toch niet ontbreken, je zou het al planten voor de naam alleen al.
Ik loop verder naar achteren op zoek naar Mevrouw Doornik. Helaas… hier zie ik haar ook al niet.
In het weiland staan nu andere paaslelies te bloeien…
en een beetje verder onze honingbessen, die bezocht worden door een hommel.
Woensdag heb ik in het kippenhok het eendennest opgeruimd, helaas al een beetje te laat. Zorro heeft er al een deel van haar pluimen achtergelaten. En ja, ze is broeds en helemaal niet blij dat ik haar eieren heb weggenomen! Maar ik kan niet verder, het is voor haar eigen goed. We hebben namelijk geen mannetje meer, want die werd agressief en viel de kinderen aan. En zo een eend blijft op dat nest zitten tot ze uitkomen, zo broeden ze zich letterlijk dood en dat willen we niet. Zorro is dus triest vandaag, ze piept ongelukkig, zet haar pluimen omhoog en zet zich helemaal bol..
Ik pak haar dan maar op en loop al troostend met haar in mijn armen door de tuin. Ze heeft er helaas geen boodschap aan.
Als ik terug bij het huis kom zegt zoonlief dat Mevrouw Doornik weer tevoorschijn is gekomen, ze zat plots op de pergola. Ze zit nu op de ijzeren stoel in de schaduwtuin rond te kijken.
Ik loop naar haar toe en ze vliegt weg. Wat denk je? Ze heeft honger gekregen en gaat lekker eten bij Meneer Doornik. Blij dat ze er weer is loop ik weer het weiland in. De kippen lopen in het gras, eten gras en kleine insecten… en als ze kans krijgen een lekkere, dikke regenworm. Dan is het pas echt feest! Ze zijn vrij rustig, af en toe springt er wel eens een haan op een hen. Het is nu eenmaal lente, he.
Nu ga ik eens kijken of mijn vriendinnen Damhert te zien zijn. Gisteren stonden ze plots in het weiland rechts van mij. Eerst had ik ze nog niet gezien, maar zij hadden mij wel al in de gaten. Ze zijn dan ook steeds op hun hoede. Zo stonden ze dus naar mij te kijken en ik naar hun. Na een tijdje draaide ik me om en ook zij zetten hun tocht verder.
Vandaag staan er een heleboel damherten in het andere weiland, de twee bleke dames, één op haar buik in het gras, de andere rechtop, alles in de gaten houden
en de donkere damherten, vrouwtjes en mannetje met gewei aan de bosrand. Ik heb geprobeerd om wat foto’s van ze te maken,benieuwd wat het geworden is. Maar ze stonden wel ver dus… we zien wel.
Dan keer ik terug richting huis, de zon schijnt nog steeds, maar begint te zakken. Drie eenden lopen achter elkaar richting drinkbak, ze gaan vast nog een badje nemen of wat drinken. Ook Boy zit nog in het gras.
Ik loop verder langs het rozenpark waar de paaslelies gelijk omeletten staan te bloeien. Kijk zelf maar, je ziet zelf wel wat ik bedoel.
In de schaduwtuin staan nog een paar mooie planten en struiken te bloeien.
Je weet soms zelf niet hoe je het allemaal kan bekijken.
Meneer Doornik zit al op stok, mevrouw is weer verdwenen… Man- en zoonlief hebben ’s avonds gezocht tot ze haar gevonden hebben en … Ze zit op een nest onder een varen in de schaduwtuin. Zo dat weten we dus ook weer.
Zo dat was het dan weer, tot de volgende keer
Groetjes
De Tuinvrouw